Morgunn - 01.06.1949, Blaðsíða 83

MORGUNN
77
þegar slíkar sannanir koma fram fyrir allra augum í dag.
Ég trúi flestum af sönnunargögnunum í hinum helgu rit-
um, þar sem þau hafa ekki verið brjáluð af misskilningi,
rangri túlkun, eða beinlinis fölsuð, en enginn heiðarlegur
gagnrýnandi getur komizt hjá að sjá, að trúverðugleiki
þeirra getur þó enganveginn jafnazt á við trúverðugleika
hinna sálrænu fyrirbrigða síðari tíma, því að fyrirbrigði
síðustu tíma eru staðfest af þúsundum votta og meðal
þeirra eru margir af trúverðugustu mönnum aldarinnar,
sem hafa skráð fyrirbrigðin svo nákvæmlega, að mót-
mælum gegn þeim er ekki unnt að koma við. Nútíma-
Bretland afsannar ekki, heldur staðfestir það, sem gerðist
fyrir þúsundum ára austur í Júdeu. En hugsunarháttur
vor er vísindalegri nú en hann var þá, og þessvegna spyrj-
um vér um þessa hluti, hversvegna og hvernig þeir gerist.
Magn sönnunargagnanna er orðið svo mikið, að það er
engan veginn út í bláinn gert, að spyrja þannig. 1 þessari
ritgerð hef ég reynt að leiða athyglina að tveim ákveðnum
lögmálum, tveim ákveðnum staðreyndum: önnur er sú,
að út af mannlegum líkama streymir það efni, sem ósýni-
leg vitsmunaöfl verða að nota til þess að koma til leiðar
heyranlegum, áþreifanlegum og sýnilegum fyrirbrigðum
í jarðneskum heimi. Og hin staðreyndin, sem ég hef verið
að leiða í Ijós, er sú, að enda þótt ójarðneskar verur geti
notað þetta útstreymi, þennan kraft, til þess að valda
hávaða og jafnvel hreyfingum dauðra hluta, geta þeir
ekki notað þennan kraft eftir eigin geðþótta til þess að
eyðileggja eitthvað eftir eigin vilja sínum og vinna ofbeld-
isverk.
Raunar er það svo, að með þessum krafti, sem þeir nota
til þess að framleiða hávaða og gera ýmiskonar óskunda,
geta þeir valdið jarðneskum mönnum, sem þeir ofsækja,
svo miklum erfiðleikum, að úr því verði hrein sálarkvöl.
Alkunn er sagan af ungfrú Clavion, hinni frægu frönsku
leikkonu, sem hafnaði hinum unga biðli frá Bretagne og
vildi ekki þýðast hann. Tveim árum síðar dó maðurinn