Morgunn - 01.06.1972, Qupperneq 44

42
MORGUNN
ástand eða viðhorf sem skapaðist þegar maðurinn gleymdi hinni
Guðlegu forsjón, og færi að þakka sér og eigin snilli allt, er
homnn hlotnaðist. Þá héldi hið illa innreið sína í líf mannsins.
Hann hætti að virða ábyrgð sina gagnvart Guði og mönnum,
því hann væri, samkvæmt eigin skilningi, sinn eigin örlaga-
smiður og ætti rétt á að drottna yfir jörðinni, fyrir yfirburði
sína og gáfur, — eftir eigin geðþótta. Hann teldi sig geta gert
allt, sem hugur hans girntist, og engan liemil þurfa að hafa á
sjálfselsku sinni, en þannig hætti hann að virða nokkurs rétt
annara. Kærleikurinn hyrfi þá úr lífi hans og hið illa réði þar
ríkjum. Adam segir hann vera tákn skynseminnar í eðli
mannsins, en Evu tákn tilfinninganna, og að þessi öfl væru
það, sem ávallt og eiliflega berðist um yfirráðin í lífi mannsins.
— Aldingarðurinn Eden hafi þannig aldrei verið til á jarðríki.
Hann tilheyrði ríki andans; og ef lifað sé eftir lögmálum and-
ans, þá lifum vér í þessum aldingarði kærleikans bæði þessa
lífs og annars.
Spekingar Austurlanda benda á það sem vizkuleiðina, að
læra að temja tilfinningar, eða tilhneigingar og ilanganir sín-
ar —- girndirnar. —— Til þess kenna þeir aðferðir, sem i sjálfu
sér þarfnast langra og nákvæmra útskýringa, en sem þó er
hægt að setja fram í fáum orðum, og jafnvel að þjappa saman
í eitt einasta orð; en að læra að færa anda þessara hugtaka,
eða hugtaks, inn í hið daglega líf sitt, er örðugt og vandasamt,
og jafnvel hættulegt, án persónulegrar leiðsagnar. — Lykil-
orðið er að vera óháZur. Það lætur ekki mikið yfir sér, en
hvernig á að útfæra eða innleiða slíkt hugarástand innra með
sjálfum sér, án þess að rata í villu; en slik villa er óhóf í út-
færslunni til annarar hvorrar áttarinnar: of mikill strangleiki
annars vegar, eða kæruleysi hins vegar. Kemur hér til hinn
vandrataði, mjói vegur meðalhófsins. Þótt einfalt virðist við
fyrstu sýn, þá er það hinn vandamesti galdur að rata hann í
gegnum þokugöngu hins daglega lífs, og útheimtir mikið þol-
gæði og árvekni. Á þeim vegi faila flestir, en engir komast hjá
að hnjóta. — Stöðug viðleitni, einlægur ásetningur og staðfesta
gegn hvers konar freistingum er það, sem til þarf. — í Faðir-