Frjáls verslun - 01.02.2001, Side 54

Þótt hann starfi í útlöndum er hann enn nógu ís-
lenskur til að njóta pess í botn ab hafa brjálað að
gera. Sigrún Davíðsdóttir hitti Jónas R. Jónsson
að máli í London, þarsem hann hefur komið sér
fyrir í bresku viðskiptalífi, en hefur um leið
/
augun á Islandi. Hann segir hér frá fiölbreyttum
verkefnum sínum erlendis fyrir sjónvarps- og net-
fyrirtceki og hvað á daga hans hefur drifið frá pví
hann hætti óvænt á Stöð 2 fyrir sjö árum.
Texti og myndir eftir Sigrúnu Davíðsdóttur
Leiðin frá því að vera poppsöngvari yfir í alþjóðlegt viðskipta-
líf er kannski ekki augljós. Þegar Jónas R. Jónsson á í hlut
er þráðurinn úr einu yfir í annað og á endanum í viðskipta-
lífið í útlöndum eiginlega ákaflega rökréttur, en nú er einnig að
bijótast um í honum að hefja sjálfstæðan rekstur í London við
að hjálpa íslenskum fyrirtækjum að komast á markað. Að-
spurður kannast hann hvorki við að vera eirðarlaus né spennu-
fíkill, þótt hann hafi komið víða við og rólegt yfirbragð hans
bendir fremur til festu en flökts. Hann bætir hins vegar við að
það sé „aldrei meira gaman en þegar brjálað er að gera“ og
kannast við að þurfa ákveðna ögrun í viðfangsefnunum. Það á
ekki við hann að fást við marga fasta liði eins og venjulega.
Eftir ár í „venture management“, sem snýst um að veita
ungum fyrirtækjum í fæðingu og frumbernsku aðstoð við að
koma stjórn á sín mál, láta nýjar viðskiptahugmyndir rætast,
er Jónas alvarlega að hugleiða að taka enn eitt skrefið og nota
kraftana í þágu íslenskra fyrirtækja, sem þurfa að komast á al-
heimsmarkað, þar á meðal að koma Latabæ Magnúsar
Schevings út í heim. Það heillar Jónas að nýta kraftana fyrir
landa sína, ekki bara fyrir Pétur og Pál í útlöndum.
Hver man ehhi eftir Flowers og Náttúru? Leiðir okkar liggja
saman á litlum hádegisverðarstað í Mayfair, rólegu og glæsi-
legu hverfi í hjarta London. Honum finnst það greinilega ögn
skopleg tilhugsun að dægurlagasöngurinn eigi að vera byij-
un samtals um starf hans, en það er ekki auðvelt að sleppa frá
þeim bakgrunni, þegar svo margir á besta aldri kætast við að
heyra nöfn eins og Toxic, Flowers og Náttúru. Eins og svo
margt annað á unglingsárunum byrjaði poppferillinn í partíi á
laugardagskvöfdi. Einhver hafði sett plötu á fóninn og Jónas
tók undir. „Þú getur sungið, viltu vera með í hljómsveit?"
spurði einhver og svo hittust nokkrir strákar daginn eftir
heima í stofu. Einn átti lítið trommusett, annar míkrófón sem
hægt var að tengja við útvarpið. Þótt það yrði ekki annað en
tilhlaupið kviknaði áhuginn hjá söngvaranum. í þessum litla
heimi spurðist það út að Jónas gæti sungið og þegar hann var
fimmtán, sextán ára var hann kominn í hljómsveitina 5 pens,
sem fæstir muna eftir, nema kannski meðlimirnir. Síðan lá
leiðin yfir í Toxic, sem spilaði í Silfurtunglinu, og þar með var
komin smá alvara í áhugamálið. Upp úr því varð Flowers til -
og að lokum Náttúra. En hætta ber leik þá hæst stendur.
54