Frjáls verslun - 01.02.2001, Page 56

„Hugvitið er mesta auðlind Islendinga," segir Jónas sem fyrst og fremst hefur unnið fyrir erlend sjón-
varps- og netfyrirtæki síðustu sjö árin.
leitaði fyrst vinnu. „Þegar heim kom talaði ég við Viðar Vík-
ingsson, sem var þá settur dagskrárstjóri um tíma. Hann
hafði lært í Frakklandi og var fullur af frönskum hortugheit-
um svo ég ákvað að hringja í þessa þrjá þarna á Stöð 2. Eg
hitti þá, eftir klukkustund var ég ráðinn og byrjaði að vinna
daginn eftir. Eg var fyrsti starfsmaður Stöðvar 2.“
Þarna vann Jónas í tvö ár, eða þar til að allt fór í loft upp á
milli hans og Jóns Ottars. „Við vorum eins og olía og vatn,“
segir Jónas. „Það var stórskemmtilegt að vinna þarna til að
byrja með, en svo varð þetta æ súrrealískara. Jón Ottar er
frumkvöðull, sem er frábær að koma hlutunum af stað, en
hefði svo átt að draga sig í hlé. Hann bar ekki minnsta skyn á
peninga og rekstur og það er synd að hann skyldi fara með
svo litla peninga út úr Stöð 2. Hann er klár og þegar hann
kveikir á sjarmanum á hann auðvelt með að komast upp með
það sem hann vill.“
Jónas var áfram við ftjálsu miðlana, sem voru að verða til
á þessum tíma. Hann fór að vinna hjá Bylgjunni, sem setti upp
Ljósvakann 1989. „Það varð því miður ekki langlíf stöð frekar
en aðrar útvarpsstöðvar heima.“ En þegar urðu mannaskiptí
á Stöð 2 í kjölfar þess að Jón Ottar hættí var Jónas aftur ráð-
inn í sitt gamla starf sem dagskrárstóri þar.
„Þorvarður Elíasson, skólastjóri Verslunarskólans, tók að
sér að reka Stöð 2 í eitt ár fyrir þá sem keyptu Jón Óttar út.
Þorvarður er frábær maður, einn af þeim sem maður er ríkari
eftir að hafa kynnst. Jón Óttar hafði spilað á Verslunarbank-
ann og það var ólestur á ýmsum málum. Það þurfti að byija á
að endursemja um rétt á kvikmyndum og þar náðum við verð-
inu niður um 40-50 prósent því það hafði vantað allt aðhald í
peningamálunum.“
Undir stjórn Þorvarðar tókst
að rétta reksturinn af, stöðin
gekk vel og Páll Magnússon, nú-
verandi talsmaður Islenskrar
erfðagreiningar, tók við rekstr-
inum. „Þetta gekk allt vel og
samstarfsfólkið var gott, en eftír
að stöðin var komin á réttan kjöl
var „stímúlasjónin" búin hvað
mig varðaði og það hvarflaði að
mér að finna mér starf í útlönd-
um.“ Þrátt fyrir góðan rekstur
voru þetta óöryggir tímar því
þarna börðust tveir eigendahóp-
ar. Annars vegar Jón Ólafsson,
Siguijón Sighvatsson og Jóhann
J. Ólafsson. Hins vegar Bolli
Kristinsson, Ingimundur Sigfús-
son og Jóhann Óli Guðmunds-
son í Securitas.
„Það var slagur milli þessara
tveggja arma,“ segir Jónas. „Páll
Magnússon var eins og milli steins og sleggju í rekstrinum.
Einn daginn kom hann inn á skrifstofuna til mín og sagði að
nú væri komin ný fyrirskipun: Ef þið þurfið að ferðast á „busi-
ness class“ þá eigið þið samt að sitja aftur í. Ég sagði nú bros-
andi við hann að ef ég væri með miða á „business class“ þá
sæti ég þar.“
Uppsögn og Út í heim En Jónas fékk brátt að finna að nýja
tilskipunin var alvara. „Nokkrum mánuðum síðar hafði ég
verið á ferð milli nokkurra staða í Evrópu á opnum miða og
kom því heim á Saga class. Daginn eftir var ég kallaður fyrir
Palla sem spurði hvort það væri rétt að ég hefði setíð fram í.
Þegar ég játaði því sagðist hann verða að reka mig. Nokkrum
mínútum síðar var uppsagnarbréf á skrifborðinu mínu. í
gegnum starfið hafði ég kynnst ágætum manni í Hollandi,
sem starfaði hjá alþjóðlegri sjónvarpsstöð og hafði nefnt við
hann sex mánuðum áður að ég hefði með tímanum hugsan-
lega áhuga á vinnu erlendis. Ég hringdi því í hann og sagði
honum hvað hefði gerst. Hann bað mig um að taka ekki nein-
ar ákvarðanir um nýtt starf, hringdi svo í mig daginn eftir og
sagðist vera með spennandi, vel borgaða vinnu sem byði upp
á margvísleg tækifæri. Það dró úr höfnunartilfinningunni,
sem fylgir því óhjákvæmilega að vera sagt upp. Ég skildi að
Palli var í ómögulegri stöðu og að uppsögnin stafaði ekki af
illkvittni."
Jónas dregur ekki úr að uppsögn sé óhjákvæmilega erfið
reynsla sem aldrei gleymist og hafi áhrif á fjölskyldu, vini og
samstarfsmenn. „Sálfræðingar líkja uppsögn við barnsmissi."
Það gafst þó ekki mikill tími til að grufla, því nokkrum dög-
um seinna var Jónas kominn út tíl viðræðna við væntanlegan
„Vistvæni markaðurinn í Bretlandi er gott dæmi um tækifæri sem gætu verið innan
seilingar fyrir okkur íslendinga. Sá markaður óx um 40 prósent árið 1999 og aftur
um 40 prósent árið 2000 og 75 prósent af öllum barnamat í Bretlandi er vistvænn.
Gin- og klaufaveikin hefur heldur ekki dregið úr þessum möguleikum okkar.“
56