Almanak alþýðu - 01.01.1930, Qupperneq 60

er engu síður líklegt, að í alheiminum fyrir-
fyndist þó þessi sami örlitli hópur af þvílíkum
líkamsheildum, sem til eru í raun og veru. En
ef svo er, þá virðist mér, að vér séum ekki
nægilega mikilfenglegir, skoðaðir sem hámark
svo geysilegrar framvindu. Vitaskuld er ég
þess vís, að margir guðsmenn eru langtum
mikilfenglegri en ég, og ég get þvi ekki að
fullu metið verðleika, sem skara svp langt
fram úr mínum. En enda þótt ég viðurkenni
þetta, þá get ég samt sem áður ekki hugsað
mér annað en að almættið, sem hefir verið
alla eilífð að starfi, gæti framleitt eitthvað
betra. Við komumst ekki hjá því að álykta sem
svo, að þessi árangur sé þó að eins sem neistj
undan hóf. Jörðin getur ekki alt af haldið á-
fram að vera byggileg; mannkynið mun líða
undir lok, og ef starfsemi alheimsins ætti að
geta réttlætt sjálfa sig eftir það, yrði sú trétt-
læting að fara fram einhvers staðar annars
staðar en á yfirborði reikistjörnu vorrar. Og
jafnvel þótt svo yrði, myndi það taka enda
fyrr eða síðar. Annað lögmál hitakraftfræð-
innar (thermodynamics) gerir manni næstum
ómögulegt að efast um, að alheiminum sé að
koþa og að síðustu hljóti svo að fara, jað
ekkert verði eftir, sem sé nokkurs virði. Auð-
vitað er okkur heimilt að halda því fram, áð
þegar þar að kemur, muni guð draga upp
sigurverkið á ný, en ef vér gerum það, byggj-
um vér fullyrðingar okkar að eins á trú, en
ekki nokkurri tætlu af vísindalegum líkum.
Allar visindalegar líkur benda til, að alheim-
urinn hafi mjakast áfram stig af stigi upp að
56