Almanak alþýðu - 01.01.1930, Qupperneq 73

skelfingunni einni saman; hún skírskotar einnig
tií mannlegs sjálfsálits. Sé kristindóinurinn
sannur, þá er mannkyniö ekki eins litilfjörlegir
ormar og pað virðist vera; alheimsskaparinn
hugsar um mennina og gerir sér það ónæði að
líta á þá með velþóknun, þegar þeir eru þægir,
og vanþóknun, þegar þeir eru óþægir. Þetta er
mikill heiður. Okkur myndi ekki detta í hug
að grúska i mauraþúfu til þess að sjá, hvaða
maurar intu af hendi sina smávægilegu skyldu,
og því síður myndi okkur detta i hug að taka
þá maurana frá, sem væru aftur úr, og kasta
þeim á bál. Ef guð gerir slíkt við okkur, þá
sýnir það, hve þýðingarmiklir við erum; samt
gerir hann okkur enn þá meiri heiður, ef
hann launar hinum góðu meðal vor með eilífri
sælu á himnum. Þá má ekki gleyma hinni til-
tölulega nýju hugmynd þess efnis, að alheims-
þróunin miði öll að því að ná þeirri tegund
árangurs, sem vér köllum „hiö góða“, það
er að segja þeirri tegund árangurs, sem veitir
oss ánægjú. I þessu eru líka fólgnir miklir gull-
hamrar fyrir okkur, að alheiminum skuli vera
stjórnað af veru, sem hefir sama smekk og við
og sams konar fordóma.
Réttlætlshugmyndin.
Þriðja sálfræðilega hvatningin, sem trúar-
brögðin fela í sér, er sú, sem miðar að rétt-
lætishugmyndinni. Ég veit til þess, að margir
frjálshyggjumenn bera mikla virðingu fyrir
þessari hugmynd og álíta, að hana beri að
varðveita þrátt fyrir hnignun trúarlegra fræði-
kenninga. I þessu efni er ég þeim ósammála.
69