Almanak alþýðu - 01.01.1930, Qupperneq 77

að róttlætishugmynd kirkjunnar er ekki hin
bezta, sem hugsanleg er; grundvallarsvarið err
að með nútimaþekkingu á sálfræði ásamt nú-
tíma iðnaðartækni er hægt að uppræta ótta
og hatur algerlega úr mannlegu lífi.
Athugum fyrsta atriðið. Réttlætishugmynd
kirkjunnar er á margan hátt miður æskileg frá
félagslegu sjónarmiði, fyrst og fremst í
vanmetum hennar á mannviti og visindum. Þessi
ljóður er tekinn að erfðum frá guðspjöllunum.
Kristur segir okkur að verða eins og lítil börn,
en lítil börn skilja ekki deilareikning (differen-
tial-calculi), höfuðatriði viðskiftalifsins eða nú-
timaaðferðir til varnar gegn sjúkdómum. Sam-
kvæmt kenningum kirkjunnar er það ekki hluti
skyldu vorrar að aflast slíkrar þekkingar. Kirkj-
an heldur ]>ví ekki fram iengur, að þekking sé
i sjálfu sér syndsamleg, þótt hún hafi gert það
á blómadögum sinuin; en öflun þekkingar, jafn-
vel þótt sú þekking sé ekki syndsamleg, er
hættuleg, með því hún getur leitt til mann-
vitshroka og síðan til efasemda um kristnar
fræðisetningar. Við skulum taka til dæmis tvo
menn; annar hefir fongist við að útrýma gulu-
veikinni á stórum iandssvæðum í hitabeltinu,
en hefir einstöku sinnum haft samband viö
kvenfólk, sem hann var ekki giftur, meðan hann
var að fást við lausn þessa verkefnis; hinn
maðurinn hefir verið latur og hirðulaus, átt
eitt barn á ári, þangað til konan hans dó af
útsliti, og gætt barna sinna svo illa, að helm-
ingur þeirra dó af orsökum, sem hægt hefði
verið að koma í veg fyrir, — en aidrei haft
ólöglegt samræði við kvenmann. Sérhver sann-
73