Morgunn - 01.06.1987, Síða 29

Ameríku og Evrópu sá ég öldur Atlantshafsins hníga og rísa og
á milli Asíu og Ameríku lá Kyrrahafiö blátt og stillt. Aftur
heyrði ég að röddin dularfulla sagði: „Sonur lýðveldisins, líttu
á.“ í sömu andrá sá ég dökka, skuggakennda veru, einna líkasta
engli, standa eða öllu heldur svífa í loftinu milli Evrópu og
Ameríku. Hún beygði sig niður, tók sjó í hvorn lófa og lét
drjúpa úr þeim vinstri yfir Ameríku en úr þeim hægri yfir
Evrópu. Jafnskjótt risu ský upp frá báðum meginlöndunum,
sem síðan sameinuðust í eitt yfir hafinu miðju. Þannig hélst það
smástund, en þá stefndi skýið hægt til vesturs og lagðist yfir
meginland Ameríku eins og dimm móða. Skær eldingaleiftur
blikuðu frá skýinu við og við, en í gegnum það fannst mér ég
heyra niðurbæld hróp og kveinstafi amerísku þjóðarinnar
leggja til mín gegnum dimmuna. Aftur tók engillinn handfylli af
sjó úr hafinu og dreifði því yfir meginlöndin. Leið þá hið dimma
ský burt frá landinu og út yfir hafið þar sem það sökk á ný í
freyðandi öldurnar. í þriðja sinn sagði röddin dularfulla: „Son-
ur lýðveldisins, líttu á.“ Nú varð mér aftur litið í áttina til
Ameríku og sá þar rísa bæi og borgir eins og depla, uns allt
landið, frá Atlantshafi til Kyrrahafs, var þakið þessum deplum.
Aftur heyrði ég að röddin dularfulla sagði: „Sonur lýðveldisins,
líttu á. Aldahvörfin nálgast.“ Um leið sá ég hinn dökka skugga-
engil snúa ásjónu sinni í suðurátt og sá ég þá að einhver óheilla-
vofa hélt í átt frá Afríku og nálgaðist Ameríku. Hægt flögraði
hún yfir hverja borg og bæ og skiptu íbúarnir sér þá þegar í tvær
andstæðar fylkingar. Þó kom skínandi bjartur engill í ljós og
bar hann á enni sér geislakórónu, sem á var ritað orðið „Sam-
bandsríkið11. í hendi sér bar hann ameríska fánann. Um leið og
hann sagði orðin „Munið, að við erum bræður" setti hann fán-
ann niður á milli hinnar stríðandi fylkinga, sem jafnskjótt lögðu
frá sér vopnin, urðu aftur vinir og sameinuðust kringum þjóð-
fánann.
Aftur heyrðist röddin dularfulla segja: „Sonur lýðveldisins,
Iíttu á.“ Nú setti hinn myrki engill lúður fyrir munn sér og blés
í hann þrjár skæra tóna og sem fyrr tók hann vatn úr hafinu og
dreypti á Evrópu, Asíu og Afríku og nú blasti við mér óttaleg
sjón. Frá hverju landi risu upp svartir, þykkir reykjarmekkir,
MORGUNN
27