Morgunn - 01.06.1987, Síða 39

en hvernig sem á því stendur virðist vera byrgt fyrir útsýnið.
Líka þegar ég reyni að horfa til vinstri. Nú sé ég að þetta er
fjall, sem gnæfir svo hátt að ég verð að halla aftur höfðinu til
þess að geta séð upp á tindinn. Þetta virðist vera eldfjall, því að
ég sé leggja frá því mikinn reyk, gjall og ösku. Krafurinn í gos-
efnunum er svo mikill að í fjarlægð líta þau út eins og lóðrétt
súla eða reykháfur rísi beint upp úr fjallinu. Magn gosefnanna
er einnig gífurlegt. Mér sýnist þetta ekki vera hraun, heldur
kemur það í ljós eins og svart ský, sem breiðist út yfir landið.
Þetta er ótrúleg sjón; allt virðist fara í kaf undir þessu gosflóði.
Ég sé enn gjósandi reykjarmekkina þeytast niður fjallið eins og
risavaxnar öldur og þetta virðist halda áfram í langan tíma. Mér
finnst fylgja þessu ógnþrungin áhrif.“ Hún hélt síðan áfram að
lýsa þeirri skeldingu, sem greip íbúa borgarinnar í grennd, þeg-
ar þeir sáu kæfandi svartan gosmökkinn nálgast og færa allt á
kaf. Eiginmaður hennar fékk henni aftur sýnishorn úr sama
jarðvegi og spurði hana hvort hún gæti séð hvernig umhorfs
hefði verið fyrir gosið. Þá lýsti hún götulífi borgarinnar og því
næst skemmtistöðum og er hér stuttur úrdráttur úr lýsingu
hennar: „Athygli mín beinist nú aftur að gosinu. Ég tek fyrst
eftir því að drunur berast frá eldfjallinu en síðan skruðningar og
við og við heyri ég líka berast þaðan einhvers konar hviss. En
hávaðinn deyr út og fólk tekur á ný að ná sér eftir hræðsluna,
sem hefur gripið það.“
Síðan lýsir hún sýningu í hringleikahúsi þar sem kona er að
sýna listir sínar á hestbaki og spyr eiginmaður hennar þá hvort
hún sjái nokkra gesti í hringleikahúsinu um það leyti sem gosið
byrjar. Hún svarar: „Já, ég er viss um það. Fólk, sem stendur
við innganginn, heyrir hróp utan af strætinu og síðan berst frétt-
in um gosið áfram eftir mannþrönginni. Allra augu mæna í átt
til fjallsins. Mörgum tekst að flýja áður en gosið hefst fyrir al-
vöru. Dagsbirtan verður dimmrauð - hvílíkt sjónarsvið fyrir
málara! Nú sé ég þetta betur - alls staðar er fólk á ferli - allir
flýta sér, margir eru önnum kafnir við að hjálpa veikburða og
gömlu fólki að koinast burt. Á undan hópnum sé ég fara sunt af
þeim farartækjum, sem ég sá þegar ég var með hitt sýnishornið.
Þau eru ýmist á hraðri eða hægri ferð og virðast ekki munu snúa
morgunn
37