Morgunn - 01.06.1987, Qupperneq 61

Ég hef komist að því, að hinn skynnæmi hefur mikið gagn að at-
hugunum þjálfaðs rannsóknarmanns. Sá skynnæmi er oft of
nátengdur hæfileikum sínum til að geta athugað og skilgreint þá
sjálfur. Reyndur rannsóknarmaður getur bent á svið, sem at-
huga beri og spurt spurninga, sem sá skynnæmi gerir sér ekki
grein fyrir.
Rannsóknir á HSP-hæfileikum þar sem lögð væri áhersla á
mikilvægi þeirra og gildi í mannlegu samfélagi, gæti átt mikinn
þátt í að skap gagnkvæmt traust milli hinna skynnæmu og
annarra þegna þjóðfélagsins. Margir skynnæmir einstaklingar
hafa reynt að bæla niður hæfileika sína vegna þeirrar lítilsvirð-
ingar, sem þeir urðu fyrir. Margt fólk, sem gegnir áhrifamiklum
störfum í þjóðfélaginu, þorir enn ekki að viðurkenna að það búi
yfir slíkum hæfileikum. Það er nauðsynlegt að fólk læri að meta
þessa hæfileika að verðleikum og geri sér grein fyrir gildi þeirra
í þjóðfélaginu. Varla er hægt að búast við því að hægt verði að
þjálfa þessa hæfileika fyrr en þeir hafa hlotið almenna viður-
kenningu.
Ekki er enn vitað hversu margir kunna að búa yfir duldum
hæfileikum meðal okkar. Er ekki hugsanlegt að hægt verði að
finna þessa einstaklinga og þjálfa hæfileika þeirra? Getur liugs-
ast að snilligáfa sé það almenna heiti, sern ein tegund HSP-hæfi-
leika hefur hlotið? Á frábær sköpunargáfa rætur sínar í hæfi-
Ieika til æðri skynjunar? Ef til viil eiga rannsóknir á þessu sviði
eftir að leysa úr mörgum þeirra spurninga, sem menn hafa svo
lengi glímt við. Allt þetta ókannaða svið býður upp á ævintrýra-
ferð inn á vitundarsvið mannsins, sem getur átt eftir að bera
ríkulegan ávöxt.
Ur bókinni “Nýjar víddir í mannlegri skynjun“
Bókaútgáfan Þjóðsaga 1975.
MORGUNN
59