Morgunblaðið - 22.02.2009, Blaðsíða 30

30 Tengsl
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 2009
Morgunblaðið/Kristinn
Meðal þess sem Kristín
Ágústa Ólafsdóttir hefur
gefið syni sínum, Hrannari
Birni Arnarssyni, eru þrír
góðir pabbar.
Eftir Valgerði Þ. Jónsdóttur
vjon@mbl.is
Kristín: „Hrannar var einstaklega
ljúft og geðgott barn. Þótt ég væri
bara átján ára var fæðing hans mesta
hamingja sem ég hafði upplifað. Á
síðustu mánuðum meðgöngunnar
dembdist samt yfir mig mikil ábyrgð-
artilfinning, ég vorkenndi sjálfri mér
óskaplega fyrir þurfa að annast lítið
barn, þvo bleiur og þess háttar þegar
vinkonur mínar væru kannski úti að
djamma. En af því að Hrannar átti
tvær yndislegar ömmur gat ég klárað
námið í Leiklistarskólanum og haldið
mínu striki að flestu leyti.
Við bjuggum fyrstu tvö árin í lítilli
íbúð í húsi föðurforeldra hans, en
þegar við Addi skildum hófst nokk-
urra ára sambúð Hrannars með mér
og vinkonum mínum í kvennakomm-
únu. Við fluttum svo til Akureyrar
með eiginmanni mínum, Böðvari
Guðmundssyni, þegar Hrannar var
að verða sjö ára. Þar eignaðist hann
marga vini og var alltaf úti að leika
sér. Þeir félagarnir höfðu nóg fyrir
stafni, fóru m.a. oft niður á bryggju
að veiða og byggðu kofa fyrir kan-
ínur. Þeir voru ekki nema átta eða níu
ára þegar þeir gáfu út blað með sög-
um eftir sjálfa sig og vísum, sem þeir
höfðu klambrað saman. Vindur hét
það og kom út í nokkrum tölublöðum.
Hrannar var afar athafnasamur,
kappsfullur og kátur krakki, en um
leið viðkvæmur og grét yfir sorgleg-
um sögum og bíómyndum. Mér
fannst hann alltaf vera í góðu skapi,
en honum lá rosalega mikið á og var
stöðugt að slasa sig. Ég fór í fyrsta
skipti með hann á slysó eftir að hann
reyndi að fara yfir vegg á þríhjólinu
sínu og steyptist niður kjallaratröpp-
urnar. Sem betur fer voru meiðslin
aldrei alvarleg, ég var eiginlega hætt
að kippa mér upp við þessar hrakfar-
ir hans.
Ögranir í leik og starfi
Eitt helsta einkenni Hrannars er
að hann hefur alltaf viljað glíma við
ögranir, bæði í leik og starfi. Þegar
hann var yngri fór hann út á ystu
klettasnasir til að sýna mér hvað
hann væri kaldur. Hann var líka að
stríða mér með tiltækinu því hann
vissi að ég er hræðilega lofthrædd.
Ég man ekki eftir öðrum árekstr-
um okkar á milli en þeim sem tengd-
ust píanónámi hans. Hann var fljótur
að læra lög, en ekki nótur, og nennti
lítið að æfa sig. Á endanum hafði
hann sitt fram og hætti. Það olli mér
svolitlum vonbrigðum, því ég hef
sterka sannfæringu fyrir því að það
sé þroskandi fyrir krakka að takast á
við tónlistarnám eða annað listnám.
Hrannar ólst upp í mjög pólitísku
umhverfi fyrir norðan. Við Böðvar
vorum virk í Alþýðubandalaginu,
stofnuðum Alþýðuleikhúsið með vin-
um okkar, skrifuðum pólitískar grein-
ar í Norðurland, sungum baráttu-
söngva og héldum fundi heima hjá
okkur þar sem tengsl listsköpunar við
pólitík var aðalumræðuefnið. Hrann-
ar var afar áhugasamur og forvitinn
og fylgdist vel með þar til hann var
sendur í rúmið – og raunar lengur,
því hann lá á hleri! Þegar samræð-
urnar stóðu sem hæst og við héldum
að hann væri löngu sofnaður glumdi
stundum innan úr herbergi: HVER!?
Ekki uppveðraður að
eignast hálfsystur
Eftir að við Böðvar skildum átti ég
í miklu sálarstríði hvort rétt væri að
láta Hrannar ráða því sjálfan hvort
hann kæmi með mér og nýja mann-
inum í lífi mínu, Óskari Guðmunds-
syni, til Kaupmannahafnar, þar sem
við ætluðum að vera í eitt ár. Nið-
urstaðan varð sú að virða ósk hans
um að vera áfram á Akureyri hjá
Böðvari og vinunum, mér fannst nóg
rask fyrir barnið að mamma væri
komin með nýjan maka.
Árin okkar urðu tvö í Kaupmanna-
höfn og það seinna reyndist Hrannari
erfitt, en þá hafði hann flust með
Böðvari og konu hans til Reykjavík-
ur. Hann var feiminn, óöruggur og
vinalaus í nýju umhverfi, sem kom
mér á óvart því hann hafði alltaf verið
félagslega sterkur. Hann leitaði mikið
skjóls hjá fjölskyldu elsta bróður
míns, en þar voru börn á svipuðu reki.
Svo hellti hann sér út í skák, en frá
því hann var mjög ungur höfðu bræð-
ur mínir notað hann sem tilraunadýr
þegar þeir könnuðu hversu ungu
barni væri hægt að kenna manngang-
inn.
Mér er minnisstætt þegar Orri Vé-
steinsson, 15 ára skólabróðir hans,
sagði mér spaklega að þetta væri
bara svona með unglinga, þeir væru
svo hræddir við höfnun, en hann og
aðrir strákar í Hagaskóla höfðu leitað
eftir félagsskap Hrannars, sem
greinilega hafnaði þeim til að byrja
með. Síðan var eins og allar hömlur
brystu í MH og þá kannaðist ég aftur
við gamla félagsjálkinn. Hann fór á
fullt í nemendafélaginu, var m.a. for-
seti þess og driffjöðrin í að stofna Fé-
lag framhaldsskólanema og útvarp
þeirra, Útrás.
Ég var aldrei hrædd um hann á
unglingsárunum, vinir hans voru mik-
ið heima hjá okkur og smátt og smátt
þróaðist kær vinátta milli hans og
Óskars. Ég varð óskaplega glöð því
slíkt er ekki sjálfgefið milli stjúp-
feðga. Hann var þó ekkert sérstak-
lega uppveðraður þegar Melkorka,
hálfsystir hans, fæddist, nennti lítið
að passa og var hneykslaður á hvað
við foreldrarnir vorum eftirlátssöm í
uppeldinu. Stundum setti hann sig í
strangar stellingar gagnvart henni,
barði í borðið og sagði sína meiningu.
Þjáningin var sameiginleg
Þegar Hrannar var unglingur
sagðist hann aldrei myndu gera eitt:
Og það væri að fara í pólitík. Sjálf
hefði ég alveg getað hugsað mér að
Lá á hleri þegar fullorðna fólkið ræddi pólitík
‘‘ÞEGAR HANN VARYNGRI FÓR HANN ÚT ÁYSTU KLETTASNASIRTIL AÐ SÝNA MÉR HVAÐ
HANN VÆRI KALDUR.
Kristín Ágústa Ólafsdóttir, aðjunkt
við Menntavísindasvið HÍ, fæddist
3. janúar 1949 í Reykjavík. Útskrif-
aðist frá Kvennaskólanum 1966,
Leiklistarskóla LR 1969, lærði
söng hjá Göggu Lund 1968-1972
og nam leikhúsfræði og leikræna
tjáningu við Kaupmannahafnarhá-
skóla 1979- 1981. 2007 lauk hún
meistaranámi í uppeldis- og
menntunarfræði frá HÍ.
Kristín var þekkt þjóðlaga- og
vísnasöngkona og söng inn á sex
hljómplötur. Hún syngur nú með
Reykholtskórnum, sem er kirkju-
kór. Var umsjónarmaður Stund-
arinnar okkar og þulur og þátta-
gerðarmaður hjá RÚV, hefur í
áratugi kennt leiklist og leikræna
tjáningu og var um skeið leikstjóri
hjá MA. Hún var framkvæmda-
stjóri vikublaðsins Norður-
lands, dreifingarstjóri
Þjóðviljans og leikari hjá
LR, Alþýðuleikhúsinu og
LA. Kristín gegndi trún-
aðarstörfum fyrir Al-
KRISTÍN ÁGÚSTA ÓLAFSDÓTTIR
þýðubandalagið, var m.a. borg-
arfulltrúi 1986-1990. Einn af
stofnendum Nýs vettvangs í
Reykjavík 1990 og borgarfulltrúi
þess til 1994.
Dóttir Kristínar og sambýlis-
manns hennar, Óskars Guðmunds-
sonar rithöfundar, og hálfsystir
Hrannars, er Melkorka, leikkona, f.
2. júlí 1981.