Saga - 2003, Blaðsíða 92

90
VIÐAR PÁLSSON
sjá en að Snorramenn eigi í vandræðum með herstjórnina hver
sem fer með. Varla var það virðingarauki. Þriðja tilvikið segir frá
liðsöfnun Snorra og Orækju til þess að fara á hendur þeim nöfn-
um Kolbeini unga og Sighvatssyni, sem þá sátu í búum Snorra fyr-
ir sunnan. Aður en til átaka kom yfirgáfu þeir Kolbeinar búin og
engin urðu átökin.121
Hin síðari þrjú tilvikin fyrir fall ríkis Snorra 1236 gefa hugleysi
hans mismikið í skyn. Þegar Kolbeinn ungi bjóst við Snorra norð-
ur til brúðkaups Orækju og Arnbjargar vildi Snorri ekki norður.122
Ekkert er sagt um ástæðuna en sá grunur læðist að manni að
Snorri hafi óttast að vera svikinn og ekki tekið neina áhættu. Aug-
ljósara dæmi um hugleysi Snorra er þáttur hans í deilu Víðdæla og
Miðfirðinga 1216. Snorri reið á fund þeirra til sátta með fáa menn.
Fundurinn endaði engu að síður með bardaga. Hinum tunguhpra
Snorra tókst ekki að hemja menn og stöðva bardagann:
[Sjlær þar þegar í bardaga, ok váru hvárir tveggja allákafir.
Snorri hét á þá, at þeir skyldi eigi berjast. Engi hirði, hvat er
hann sagði. Þá gekk Þorljótr frá Bretalæk til Snorra ok bað hann
milli ganga. Snorri kveðst eigi hafa hð til þess við heimsku þeira
ok ákafa. Þorljótr veitti Snorra hörð orð. Síðan hljóp Þorljótr
millum hrossanna ok leysti ok rak millum þeira.
Við þessi brögð leystist bardaginn upp;123 Þorljótur leysti einn það
sem Snorri og menn hans treystu sér ekki til. Atvikið er samt þess
eðlis að væntanlega hefur hvor haft sína söguna. Ef sagan er rétt í
meginatriðum sýnir hún að ráðsnilld Snorra og sannfæringar-
kraftur virkuðu ekki alltaf sem best þegar að vopnaskaki kom. A
hinn bóginn er óvíst hversu mikið virðing Snorra þvarr við þetta
því að eftir allt saman er það hann sem sættir deiluaðila.124 Þriðja
atvikið er einnig þess eðlis að væntanlega hefur farið tvennum
sögnum af því hvernig hlutirnir raunverulega gerðust. Sé rétt
hermt sjmir hún vantraust, hræðslu og hugleysi Snorra. Þegar
Snorri reið mannfár til fundar við Þórð bróður sinn, sem af sér-
stökum ástæðum kom frekar mannmargur, ætlaði allt um koh að
keyra vegna ofsahræðslu Snorra við svik og yfirbugun. Þegar
121 Sturlunga saga 1, bls. 376-377.
122 Sturlunga saga I, bls. 360.
123 Sturlunga saga I, bls. 263.
124 Sturlunga saga I, bls. 264.