Ný saga - 01.01.1991, Blaðsíða 45

vegar var enginn ráðinn í
stöðuna fyrr en 1974 þegar
Nanna Hermannsson var ráðin.
Hver var þróunin í sain-
bandi viö flutning hiísa í
safniö; hvaöa hús voruflutt
þangaö?
Húsin sem flutt voru í safnið
eiga að vera fulltrúar fyrir
ákveðinn stíl eða tímabil í
byggingarsögu Reykjavíkur og
stefnan er að flytja þangað
fulltrúa fyrir hvern þátt. Það á
þannig ekki að vera
tilviljanakennt safn; það á að
sýna þá þróun sem átt hefur
sér stað í byggingasögunni.
Þessari stefnu hefur verið reynt
að fylgja þótt hún hafi reyndar
ekki verið mörkuð í upphafi.
Við erum ekki að berjast fyrir
því að fá hús í safnið heldur
teljum við best að varðveita
húsin á sínum upphaflega stað
ef tök eru á. Það er þannig
frekar í neyðartilvikum sem hús
koma á safnið í dag. Það má
því ekkert frekar búast við að
fleiri hús komi þangað en nú
er, það fer dálítið eftir því
hvernig mál þróast. Að vissu
leyti má segja að tilviljun hafi
ráðið nokkru um hvað kom á
safnið í upphafi en samt hefur
alltaf verið fylgt vissri stefnu.
Ef svo hefði ekki verið væri
safnið nú mun ómarkvissara og
meira samansafn en það er í
dag. Þetta er tiltölulega góð
keðja sem þarna hefur komið
saman en auðvitað tekur það
sinn tíma að koma á slíkri
stefnu.
Tilviljun hefur þó ráöiö
nokkru um hvaöa muni er
aöfinna á safninu?
Það er rétt að það hefur aldrei
verið sinnt markvissri söfnun á
munum, nema að Reykvík-
ingafélagið stóð á sínum tíma
að söfnun á ljósmyndum. Það
hafa ekki verið tækifæri að
sinna söfnun á markvissum
nótum; ekkert af stærri
söfnunum á landinu hefur gert
það vegna þess einfaldlega að
ekki hafa verið tök á því. Fyrir
slíkt þarf mikið geymslurými
og það þarf að vera búið að
skrá það safn sem fyrir er. Það
er reyndar stefnan hjá flestum
eða öllum sem tengjast söfnum
að fara að sinna markvissri
söfnun en það sem hefur borist
Árbæjarsafni hingað til er að
mestu það sem fólk hefur viljaö
gefa því og það er auðvitað
sitt úr hverri áttinni.
Hafiö þiö tekiö viö öllu sent
boöiö hefur veriö?
Nei, auðvitað vitum við nokkurn
veginn hvað er á safninu, þó
svo að ekki sé enn búið að
tölvuskrá allt og því veljurn við
auðvitað úr það sem við höldum
að eigi erindi í minjasafnið. Á
þann hátt höfum við reynt að
halda okkur við markvissa
söfnun að einhverju leyti en
það erum samt sem áður ekki
við sem höfum frumkvæðið,
heldur gefendur. Þó hefur
stundum verið reynt að safna
markvisst fyrir einstakar
sýningar, eins og til dæmis fyrir
hernámssýninguna í fyrra og
jólasýningarnar, en þá var
auglýst eftir hlutum sem því
tengdust. Það er fyrst og fremst
í kringum slíkt sem söfnun fer
fram að frumkvæði safnsins.
Hvernig niyndiröu segja að
ástandiö á Árbœjarsafni
vœri varöandi geytnslumál
tniöaö viö þaö setn gengur
og gerist?
Ég myndi telja ástandið gott.
Við erum með gott húsnæði
til að geyma í en oft á tíðum
eru safnageymslur í lélegu
húsnæði; í kjöllurum eða uppi
á lofti einhversstaðar. Við
erum hinsvegar með geymslur
sem standast nútímakröfur, á
sjálfri safnlóðinni. Áður vorum
við með stóran hluta af
minjasafninu á Korpúlfs-
stöðum við hræðileg skilyrði
en nú er nýlega búið að tæma
Veski sem í voru kvittun frá 1923 og strætisvagnamiöar. Strætisvagnaakstur
hófstí Reykjavík 1931 enmiðarnireru dæmium forgengilega hlutiurdaglegu
lifi sem erfitt getur veriö að hafa upp á slðar.
43