Ný saga - 01.01.1991, Blaðsíða 48

meira út í sýningastarfsemi og
safnviðburði. Það er að segja,
kynna fortíðina á lifandi hátt sem
við getum í þessu umhverfi sem
við höfum. Það er reyndar ekki
nóg að hafa þetta umhverfi, þó
að það sé skemmtilegt, það þarf
meira til ef ná á til Islendinga.
Utlendingar koma á safnið af því
þetta er minjasafn Reykjavíkur
og þeir vilja fá að sjá umhverfið
eins og það var. En fyrir
íslendinga nægir það ekki, það
verður að vera eitthvað um að
vera til að þeir komi á safnið.
Safnið er bara opið yfir sumar-
mánuðina en þó er hugsanlegt
að við reynum að stefna að því
að hafa það opið um helgar
allan veturinn. Það fer nefnilega
alltaf töluvert púður í það á
vorin að minna á safnið aftur,
það er alltaf hálffallið í gleymsku
á vorin. En það rætist úr því
þegar verður búiö að byggja
upp Lækjargötu 4 sem hrundi
við flutning á sínum tíma. Þegar
það er komið þá aukast
möguleikarnir á því að hafa opið
yfir veturinn. Nú eru þetta fá
hús á stóru svæði, þetta hefur
verið meira útisafn, en þegar
Lækjargatan verður komin og
Suðurgata 7, sem er þar við
hliðina, þá er komið eins konar
torg sem hægt væri að hafa opið
á veturna þó annað væri lokað.
Er þetta kannski bara
tiírislasafn?
Nei, en það gæti þróast út i það
ef við gerðum ekkert annað en
að hafa þessi hús sem eru þarna
fyrir með föstum sýningum. En
til að ná til íslendinga verðum við
að hafa upp á eitthvaö að bjóða,
þeireru miklu kröfuharðari gestir.
Ef ekki er boðið upp á eitthvað
sérstakt, koma þeir ekki nema
kannski sem áhugalausir
leiðsögumenn einhverra erlendra
vina sem eru í heimsókn hjá
þeim, til að sýna þeim hvernig
húsin voru hér í gamla daga,
kannski eftir að hafa farið með
þá í Hveragerði og niöur á Tjörn.
En um leið og eitthvað er um að
vera, þá streyma þeir á staðinn
og kunna yfirleitt virkilega að
meta það sem er á boðstólum.
Þess vegna er mikilvægt að
hafa fjölbreytni í sýningum, það
er að segja leggja áherslu á fleiri
tímabil og fjölbreyttari svið. Láta
ekki nægja að sýna hvernig
heimilin litu út heldur reyna líka
að gefa innsýn í atvinnustarfsemi;
hafa breidd. Þá má líka hafa
fleira en starfsdaga eins og við
höfum verið með; annars konar
uppákomur eins og jazzdaga
og harmoníkuhátíðir, með öðrum
oröum stíla upp á hluti sem
höfða til ákveðinna hópa eins
og t.d. annað hvort eldra fólks
eða þeirra yngri og að ná á þann
hátt til sem flestra með
fjölbreyttum uppákomum. Enn
önnur leið til að auka áhuga á
safninu og aðsókn, er að reyna
að ná í auknum mæli til
skólabarna. Það gæti leitt til þess
að fjölskyldurnar komi meira að
sumrinu til. A þann hátt mundum
við ná til stærri hóps. Þessu öllu
fylgir auðvitað að það þarf að
auka kynninguna, það þarf mikið
að auglýsa. Það veröur að gera
sér grein fyrir því að fólk kemur
ekki bara sjálfkrafa, það þarf að
ná til þess og vekja athygli á því
sem er veriö að gera.
Hefur þaö breyst eitthvað á
síðustu árum hvernig því
hefur verið sinnt?
Það hefur reyndar ekki verið
farið neitt markvisst til fjölmiðla
og þeir beðnir um að sinna
þessu; það sem þarf fyrst og
fremst að gera er að senda alltaf
fréttatilkynningar. Gæta að
fréttnæminu, að það sé alltaf
eitthvað atriði sem er vert að
leggja áherslu á hverju sinni
jrannig að það sé eitthvað
áhugarvert, eitthvert tilefni og
einhver ástæða til að sinna þessu.
Þá er mjög mikilvægt að taka
vel á móti fjölmiölum þegar þeir
koma að eigin frumkvæði, vera
jákvæður og tilbúinn að svara
fyrirspurnum. Það er eins og Jrað
hafi þótt hálf hallærislegt fram
að þessu að sinna fjölmiölum,
það hefur kannski verið hluti af
ímynd fræðimannsins að vera
fjölmiðlafælinn. Þessu verður að
breyta, því að auðvitað höfum
við skyldum að gegna gagnvart
almenningi. Hvort heldur er
safnavinna, fornleifarannsóknir
eða aðrar rannsóknir þá veröum
við að korna okkar niðurstöðum
til skila í sýningum eða á prenti
eða þá í gegnum fjölmiðla. Fólk
á að fá að vita um þá starfsemi
sem fer fram. Auðvitað eru
minjasöfnin í eigu almennings,
þetta eru ekki einhverjar
prívatstofnanir sem fáir eiga að
hafa aðgang að. Mér finnst það
þannig vera skylda safna og
þeirra sem við þau starfa að
koma sínum niðurstöðum
áleiðis til almennings. Og
auðvitað skylda fjölmiðla líka
að sinna okkur.
Stendur fjársvelli eitthvað í
vegi fyrir að þið gelið sinnt
þessu?
Nei, það hefur rætst úr því og
við höfum getað gert meira
síðastliðin tvö ár en áður. í
sumar höfum við haft fjármagn
til að hafa helgarsýningu eða
einhvern viðburð hverja einustu
helgi og höfum verið með fasta
dagskrá yfir sumarstarfið í fyrsta
sinn.
Hvers vegna hefur rœst úr
fjárhagmun?
Einfaldlega vegna þess að það
var samþykkt ákveðin fjárveiting
til þessarar starfsemi. Borgarráð
féllst á Jrau rök sem við lögðum
fram að þetta væri mikilvægt til
að auka starfsemina og lífga upp
á hana. Og allir voru á því að
lífga upp á starfsemina og því
var samþykkt fjárveiting til þessa
verks. Það má segja að það hafi
verið einhver starfsemi á
þessum nótum í fjögur sumur,
mest þó í sumar. Tvö fyrstu
sumrin höfðu verið sýningar
tvisvar hvort sumar sem höfðu
gefist mjög vel og þess vegna
kannski þróaðist J^etta út í að
það fékkst fjárveiting til að halda
þessu áfram.
46