Vera - 01.02.2002, Blaðsíða 29

Díana Dúa
Hildur Fjóla
Elín Anna
Hildur Fjóla: Þaö er auðvitað frelsis-
sviptandi fyrir konur sem hóp að þurfa að
passa inni þessa stöðluðu hugmynd um feg-
urð. Það er alltaf talað um að femínistar
séu á móti stelpum sem taka þátt í fegurð-
arsamkeppnum og svona en það er alveg
kolrangt. Vandamálið er fyrirbæriö sjálft og
það sem það stendur fyrir. Ekki einstakling-
arnir. Við höfum einfaldlega gefið peninga-
fólki vald til þess aö ákveða hvaö er fallegt
og hvaö ekki.
Ásthildur Já, með því aö taka þátt í
þessu og finnast bara æðislegt þegar okkur
er sagt hverjir eru fallegastir á íslandi og
gleypa það hrátt og vilja svo helst líkjast
þeim.
En hvað um lýtaaðgerðir?
Díana Dúa: Ég er mjög hlynnt þeim að
vissu leyti. Mér finnst allt í lagi fyrir konur
sem líður illa með sjálfar sig eftir barneign-
ir og finnst þær hafa misst það sem þær
höfðu þegar þær voru yngri, orðnar slapp-
ari á hinum og þessum stöðum og svona, að
fara í aögerðir. Aftur á móti finnst mér al-
gjört rugl þegar ungar stelpur eru að fara í
brjóstaaðgerðir og þessháttar.
Ásthildur: En af hverju ætti konum að
líða illa með sjálfar sig? Eru þær þá ekki
einmitt að sækjast eftir að líkjast þessari
fyrirmynd sem búin hefur verið til?
Hildur Fjóla: Æskudýrkunin er orðin
svolítið geggjuö. Ég skil ekki hvers vegna
kvenlíkaminn má ekki líta út eins og eftir
þrjú börn þegar hann hefur átt þrjú börn.
Af hverju þarf aö fela það og reyna stans-
laust að líta út fyrir að vera tvítugar? Hvað-
an koma þessi skilaboð sem láta konum líða
illa yfir því að líta út fyrir að vera fimmtug-
ar þegar þær eru fimmtugar?
Ásthildur Hvað er að því að eldast?
Elín Anna: Mann langar bara alltaf til að
líta vel út...
Díana Dúa: Ég held að konur sem fara í
svona aðgerðir séu bara að halda í það sem
þær höfðu. Aö sjálfsögðu liður manni illa
þegar allt er farið og brjóstin komin niöur á
maga. Ef hægt er að laga vanliðanina er
það bara frábært. En svo er aftur frábært ef
einhverjum finnst allt í lagi að eldast.
Hildur Fjóla: Þetta er allt menningar-
lega tilbúin vanliðan.
Ásthildur: Sama gamla pressan...
Kvennabaráttan og femínisminn hafa verið
að fjalla um þessa földu þætti sem enn við-
halda ójafnvægi og mér finnst það vera
mjög þörf umræða svo að fólk sé meðvitað
um svona hluti.
Hildur Fjóla: Breytingar gerast nefnilega
ekki af sjálfu sér. Það eru margir sem vilja
meina að jafnréttisbaráttan hafi einhvern-
veginn bara gert sig sjálf og að hún muni
bara halda áfram og að eftir 40 ár muni
vera komið jafnrétti. Þaö er hinsvegar ekk-
ert talað um fólkið sem vinnur höröum
höndum við að koma þessu jafnrétti á.
Díana Dúa: Mér finnst mjög jákvætt að
ræða svona hluti. Fyrst þegar við settumst
hérna og María spurði var ég svolítiö á þeirri
skoðun að þetta væri ekkert mál. I rauninni
væri allt í lagi og jafnrétti væri komið. En
núna, eftir að ræða saman, sjáum við að við
eigum heilmikið í land. Það er fullt af göll-
um í samfélaginu sem þarf að laga.
Hildur Fjóla: Feminisminn reynir aö gera
fólk meövitað um þessa menningarlegu
mótun sem við erum föst í og höfum verið
að tala um. Máliö er að vera líka meðvituð
um það hversu mikið þú kýst að taka þátt í
henni, ef þú kýst það á annað borð, og hafa
frelsi til þess að velja. Umhverfið veröur
nefnilega svo sterílt ef fólk þarf allt að vera
eins og þykir ekki fallegt vegna samfélags-
lega ósamþykktra einkenna.
Ásthildur: Staölaðar fegurðarímyndir
útiloka alltof mikið af fallegum konum og
körlum. Við eigum auðvitað að fíla fjöl-
breytileikann.
Þessi lokaorð Asthildar lýsa niðurstöðum
umræðnanna vel. Við áttum skemmtilegan
og fræðandi eftirmiðdag í hópi sem í upp-
hafi hefði getað orðið mjög ósamstæður en
varð athyglisverður, skemmtilegur og oftar
en ekki sammála um þýðingu þess og tak-
markanir að vera kona.
o