Vera - 01.02.2002, Blaðsíða 36

son nasisti á Akureyri, formaöur félags
íslenskra þjóðernissinna og gaur frá
blaðinu á Húsavík sem birti stuðnings-
yfirlýsingu við nauðgarann þarna... og
náttúrulega einn prestur líka.
Hver er hugmyndafrœöin á bak viö
tónlistina í hljómsveitinni þinni?
XXX-Rottweiler hundar eru fyrstu
rappararnir til að gefa út breiöskífu á
íslensku en Sesar A kom reyndar fram
um svipað leyti. En kjarni málsins er að
ég hef rappað á íslensku í meira en tíu
ár og er komin með hundleið á öllu
svona Bronx-macho-keep-it-real kjaft-
æði. Þaö sleppur kannski ef maður er
frá New York en ég heillaðist alltaf af
mun dýpri hlutum í amerísku rappi, svo
sem Krs One, Public Enemy, Paris,
o.s.frv. liði sem talaði um vandamálin
og benti á leiðir út úr þeim. Mín
stærstu „idol" voru líka rapparar á borð
við /ce T og Beastie Boys sem réðust
opinberlega gegn hommafóbíu.
Rottweiler er ekkert hápólitískt heim-
speki-rapp. Við erum íslendingar og
endurspeglum íslenskan veruleika.
Meira að segja óraunveruleikinn á plöt-
unni okkar er íslenskur. Svo auðvitað
skína okkar skoðanir i gegn. Liö sem
hefur ekkert hlustað á plötuna okkar
en langar að vera gáfaö hefur stundum
vitnað í textana okkar sem dæmi um
kvenfyrirlitningu og hommafóbíu. Við
erum ekki með neina sérstaka kven-
eða hommafyrirlitningu, við erum bara
með fyrirlitningu á flestu. Konur og
hommar sleppa nú bara alveg ágætlega
miðað við aðra. Við förum meira að
segja í hlutverk homma á nokkrum
stöðum, textarnir í lögum eins og
„Sönn íslensk sakamál" og „Við erum
topp" eru dæmi um það. Þegar einhver
reynir að rökstyðja homma- og kven-
fyrirlitningu hjá okkur þá nefna þeir
alltaf textabrot frá einhverjum gesta-
röppurum, sérstaklega frá Seppa og
öðrum sem gerast kannski sekir um
þetta. Það eru hátt í tuttugu gesta-
rapparar á plötunni og ef þeir hafa ein-
hverja þörf fyrir að semja slíka texta þá
er það ekki í mínum verkahring að rit-
skoða það. Auk þess er það neikvæða
sem kemur fram líka eitthvað sem fólk
ætti að vita að er til staðar. Staðreynd-
in er sú að kvenfyrirlitning og homma-
fóbía fyrirfinnast í skoðunum ungs
fólks í dag, því miður og með því að
gefa út plötu sem inniheldur slíka texta
þá erum við á engan hátt að afsaka eða
ýta undir þær skoðanir. Textarnir okkar
ganga mikið út á að gefa skít í það
hvernig við eigum aö hegða okkur og
sem hluta af því gerum við óspart grín
af hinum svokölluðu „kip-it-ríl-röppur-
um" sem virkilega sýna kven- og
hommafyrirlitningu til að upphefja
sjálfa sig. Textarnir okkar bera oft vott
um fyrirlitningu en hún gengur jafnt
yfir alla og þannig verður þetta fyndið,
ekki meiðandi. Til dæmis er orðið hóra
stundum notað en aldrei um kven-
menn. Við notum það meira að segja
Ef þaö heldur aö viö séum verri
fyrirmynd en til dæmis sögu-
hetjan úr Pocahontas, hann
John Smith, sem var í aivörunni
bæöi nauögari og moröingi, þá
er þaö bara mál foreldranna.
36