Vera - 01.02.2003, Blaðsíða 32

»Vegna vaxandi áhuga míns á fegurðarsamkeppnum, m.a.
vegna heimildamyndarinnar „í skóm drekans", ákvað ég að
kynna mér óskilgetið hálfsystkini hennar, Herra ísland. Fegurð-
arsamkeppni karla hefur ekki fylgt þjóðinni sérlega lengi, 15 ár
eru síðan sú fyrsta var haldin hér á landi f þeirri mynd sem við
þekkjum. Áhuga eða fjármagn hefur líklega skort til að hægt væri
að halda henni gangandi ár eftir ár því sú keppni entist ekki mjög
lengi. Árið 1996 var svo haldið áfram þar sem frá var horfið og
hefur keppnin gengið nokkuð áfallalaust fyrir sig í sjö ár í röð. Má
því ætla að hún sé komin til að vera.
Ég brá mér á úrslitakvöldið til að reyna að átta mig á um hvað
þetta snérist allt saman og jafnvel öðlast betri skilning á hugtak-
inu fegurð.
Fegurðarbransinn
og fyrirmyndirnar
»Herra ísland 2002
Texti og myndir:
Arnar Gíslason
4»
Hugmyndir um fegurð eru aldrei óháðar tíðaranda og því gaman
að bera keppnina nú saman við eldri keppnir. Eflaust muna ein-
hverjir lesendur eftir Arnóri Diego sem þótti bera af öðrum kepp-
endum í Herra íslandi 1988. Ekki hefur fegurðin verið orðin jafn
mikill bissness þá og nú, því ríflega þrefalt fleiri fyrirtæki tengdust
keppninni árið 2002 en 1988. Skemmtilega umfjöllun um keppn-
ina 1988 er að finna í hinu sérstaka en skammlífa tlmariti Við karl-
menn. Þar má m.a. lesa að keppendum þótti erfiðast að koma fram
á sundskýlu. Sigurvegarinn hafði á orði að á sundskýlunni einni
fata hefði sér liðið eins og berrassaðri hænu. Engu að síður taldi Við
karlmenn að keppendur hefðu staðið sig með stakri prýði og von-
aði að framhald yrði á. Nú er búið að leggja sundskýlunum en í
staðinn gengu herrarnir um á boxer-nærbuxum og gærum (eins
og hellisbúa er jafnan siður). Árið 1988, eins og í fyrra, þótti vel við
hæfi að fegurðardrottningar sinntu dómnefndarstörfum, því hver
er hæfari til að dæma um fegurð en sú fegursta?
32 / herra ísland / 1. tbl. / 2003 / vera