Vera - 01.02.2003, Blaðsíða 58

leiðingin af því er hugsanlega sú að karl-
ar eru sjálfkrafa álitnir hæfir en konur
aldrei meira en „næstum því“ hæfar.“
Inntökuskilyrði Lögregluskólans
„Eitt er það sem að mínu mati ýtir und-
ir þetta viðhorf karlanna, en það er að
líkamleg inntökuskilyrði í Lögregluskól-
ann eru ekki jafn ströng fyrir konur og
fyrir karla. Sem dæmi má nefna að nem-
ar þurfa að hlaupa tvo kílómetra innan
ákveðinna tímamarka en kvenkyns
með annarri konu. Konurnar sem ég tal-
aði við voru þó ekki á þessari skoðun.
Þær sem höfðu unnið með konu lýstu
því sem jákvæðri reynslu og höfðu enga
fyrirvara á að endurtaka það. Sú þeirra
sem ekki hafði reynslu af slíku samstarfi
sagðist alveg vera til í að prófa það. Einu
vandamálin sem komið höfðu upp hjá
þeim konum sem starfað höfðu með
annarri konu á vakt tengdust viðhorfi
borgaranna. Ein hafði lent í því þegar
hún og önnur lögreglukona voru að
EIN HAFÐI LENT í ÞVÍ ÞEGAR HÚN OG ÖNNUR LÖGREGLUKONA VORU AÐ
STÖRFUM AÐ HÓPUR IÐNAÐARMANNA HÓF AÐ BLlSTRA OG KALLA Á EFTIR
ÞEIM SETNINGAR EINS OG „ÞÚ MÁTT HANDJÁRNA MIG HVENÆR SEM ER".
nemar fá til þess rýmri tíma en karlarn-
ir. Þetta þótti körlunum ósanngjarnt og
sumum þeirra þótti þetta fýrirkomulag
geta orðið til þess að út úr skólanum
kæmu af og til konur sem yrðu slakari
lögregluþjónar heldur en karlar. Að
sumu leyti þykir mér þetta réttmæt
gagnrýni og tel ég að inntökuskilyrðin
hefðu einfaldlega átt að vera lækkuð fyr-
ir bæði kynin á sínum tíma, en ekki að-
eins konur. Slíkt myndi að minnsta kosti
eyða þessari tylliástæðu. Ég held einmitt
að þetta séu fyrst og fremst hentug rök
að nota gegn konum en lýsi ekki fyllilega
því sem býr að baki þeirri hugmynd að
konur séu slakari lögregluþjónar. Ég tel
karlana nota þetta til að réttlæta það
viðhorf sitt að karlar séu betri lögreglu-
þjónar þar sem þeir hafa ekki önnur rök
á takteinum.
Sumir karlanna sögðu að lögreglu-
konurnar sjálfar kysu fremur að vera á
bíl með karli heldur en að tvímenna
störfum að hópur iðnaðarmanna hóf að
blístra og kalla á eftir þeim setningar
eins og „þú mátt handjárna mig hvenær
sem er“. Það tók hana sárt að sjá hvernig
búningur hennar, tákn þess sem hún
sem lögregluþjónn stóð fyrir, var lítils-
virtur einungis vegna kyns hennar og
taldi hún að aðstæður sem þessar kæmu
mun síður upp þegar karlkyns lögreglu-
þjónn væri með í för.
Útvíkkun hjá Lögreglunni
Það sem Guðjóni þótti hvað jákvæðast
var sú útvíkkun sem virtist hafa átt sér
stað innan lögreglunnar: „Imynd hins
„venjulega“ lögreglumanns hefur að
mínu mati töluverða möguleika á því að
rúma meira en bara hvíta, gagnkyn-
hneigða karla. Greinilegt var af viðtöl-
um mínum að þónokkur umræða hafði
farið fram um þau áhrif sem það hefði á
lögregluliðið þegar en ekki e/þeldökkur
lögregluþjónn kæmi til starfa. Ég held
að slík umræða sé af hinu góða svo hægt
sé að hreinsa loftið. Viðmælendur mínir
sögðust ekkert hafa á móti því að starfa
með þeldökkum lögregluþjóni. Þau
voru þó ekki alveg viss um hvernig hon-
urn eða henni yrði tekið, líklega myndi
viðkomandi mæta nokkurri mótstöðu
og þyrfti því að vera sterkur einstakling-
ur að flestu leyti. Þau töluðu einnig um
að viðhorf hins almenna borgara myndi
skipta máli í þessu sambandi. Það hefur I
oft komið í Ijós að surnt fólk, sérstaklega
undir áhrifum áfengis, leyfir sér mikinn
dónaskap í samskiptum við fólk af öðr-
um kynþætti. Hugsanlegt er að þeldökk-
ir lögregluþjónar gætu lent í slíku og að
fordómar borgaranna gætu skapað
vandamál sem hvítir lögregluþjónar
þyrftu almennt ekki að gh'ma við.
Annað sem vert er að hyggja að er
aðkorna samkynhneigðra í lögregluna.
Án efa eru nokkrir samkynhneigðir ein-
staklingar í lögregluliði landsins, en það
er töluvert annað en að vera yfirlýstur
hommi eða lesbía. Greinilegt er þó að
mikil umræða hefur farið fram um þetta
og virðist hún hafa verið hjálpleg. Nú
þegar er ein yfirlýst lesbía í lögreglunni
og virtust flestir viðmælendur mínir
vita af henni. Karlkyns viðmælendum
þótti það samt ekki fyllilega sambærilegt
hvort unt samkynhneigðan karl eða
samkynhneigða konu væri að ræða. Eða I
eins og einn þeirra orðaði það: „Tvær
stelpur að kyssast, það er bara sætt.
Tveir strákar að kyssast, það er ógeðs-
legt“. Flestir viðmælendur mínir töldu
þó að það yrði ekkert vandamál fýrir sig
að starfa með samkynhneigðum ein-
staklingi. Það virtist þó skipta viðmæl-
endur mína nokkru máli hvort viðkom-

58 / karlmennska í lögreglunni / 1. tbl. / 2003 / vera