Vera - 01.02.2003, Blaðsíða 28

Norða
Rætt við Guðrúnu Friðqeirsdóttur um
»Undir nafni hennar í símaskránni stendur: Námsráðgjöf- uppeldisráðgjöf, sem þýðir að
hún tekur að sér aðstoð við börn og unglinga sem eiga í erfiðleikum, er sjálfstætt starfandi
uppeldis- og námsráðgjafi þótt eiginlegri starfsævi sé lokið. Guðrún Friðgeirsdóttir er 72 ára
en hún er ekki vön að sitja auðum höndum. Hún hefur skrifað bækur um uppeldisfræði,
námsráðgjöf og fyrir jólin kom út bók eftir hana sem nefnist Norðanstúlka. Þar lýsir hún æsku
sinni á Húsavík og í sveit í Kelduhverfi, bregður Ijósi á líf alþýðufólks á íslandi á því mikla
umbrotaskeiði sem kreppu- og stríðsárin voru hér á landi, eins og segir á bókarkápu. En til-
ganginn með bókinni segir hún ekki síst hafa verið að lýsa aðstæðum kvenna með því að lýsa
lífi móður sinnar sem var verkakona og sá ein fyrir fjölskyldunni eftir að faðir Guðrúnar lést
þegar hún var 4 ára. Ég heimsótti hana í Skerjafjörðinn, þar sem hún býr ásamt manni sínum
Stefáni Briem eðlisfræðingi, og spurði nánar út í líf hennar og lífsviðhorf.
Elísabet Þorgeirsdóttir „Það gerði mér gott að skrifa þessa bók
því að með því að rifja þennan tíma upp
fékk ég dýpri og jafnvel nýjan skilning á
ýmsu sem gerðist á bernskuárunumý'
segir Guðrún. Foreldrar hennar, Iðunn
Jónsdóttir og Friðgeir Friðriksson, voru
ættuð úr Staðarsveit á Snæfellsnesi og
höfðu gifst úti í Kanada þar sem faðir
hennar lærði raflagnir og þar fæddist
fyrsta barn þeirra, drengur. Þau fluttust
aftur til Islands árið 1930 þegar áhrifa
kreppunnar fór að gæta og bjuggu í
fyrstu í Reykjavík. Þar fæddist Guðrún.
Faðir hennar vann við raflagnir ein tvö
ár hjá Bræðrunum Ormsson en missti
vinnuna vegna kreppunnar. Fjölskyldan
fluttist þá til Siglufjarðar þar sem faðir
hennar vann ýmis störf. Hann hafði ver-
ið sjómaður í Ólafsvík frá unga aldri,
byrjaði að róa á opnum árabáti 15 ára
gamall. Þegar hann var 24 ára slasaðist
hann alvarlega á togara úti á sjó og má
rekja dauða hans að einhverju leyti til
þess slyss en hann tók sjálfur líf sitt á
Húsavík þar sem hann dvaldist um tíma
hjá bróður sínum, séra Friðriki A. Frið-
rikssyni. Um þann atburð var aldrei rætt
á heimili Guðrúnar, hún frétti það frá
öðrum þegar hún var 11 ára hvernig
dauða föður hennar hafði borið að.
Eftir lát manns síns fluttist móðir
hennar með börnin sín til Húsavíkur.
„Við vorurn svo lánsöm að taka á leigu

28 / norðanstúlkan / 1. tbl. / 2003 / vera