Vera - 01.02.2003, Blaðsíða 50

I
KOLBRÚN STEFÁNSDÓTTIR, ÚTIBÚSSTJÓRI
HJÁ LANDSBANKA - HÖFÐABAKKAÚTIBÚI
ELÍSABET STEFÁNSDÓTTIR,
STJÓRNMÁLAFRÆÐINEMI VIÐ H-l-
...Li‘.:.zL.ellx.lt...»L.; n.<.
Ég ákvað að kynna mér verkefnið Konur
í læri þegar ég fékk tölvupóst frá Sam-
bandi íslenskra bankamanna um það.
Ég hef lengi haft áhuga á sveitarstjórnar-
málum og stöðu kvenna í pólitík . Ég
hafði samband við Unu Maríu Óskars-
dóttur framkvæmdastjóra verkefnisins.
Ég hafði kynnst henni og Hildi Helgu
Gísladóttur, sent er formaður þverpóli-
tískrar nefndar um stöðu kvenna í póii-
tík, á ráðstefnu um konur og lýðræði
sem haidin var í Vilnius í Litháen í júní
2001 en þangað fór ég sem fulltrúi Skref
fyrir skref.
Ég skráði mig og óskaði eftir að vera
hjá einhverri sem væri í fjölbreyttri
vinnu, t.d. Ingibjörgu Sólrúnu , Valgerði
Sverris eða Sólveigu Pétursdóttur, en
hún var líka á ráðstefnunni sem ég
nefndi. Ég fékk að vera með Valgcrði
sem er að norðan eins og ég. Ég hef
fylgst með henni í gegnum árin úr fjar-
lægð. Ég var sjálf í sveitarstjórn heima á
Raufarhöfn þegar hún var að feta sín
fyrstu skref í landsmálapólitíkinni og
mér finnst ánægjulegt að sjá hversu
iangt hún hefur náð. Hún er hinsvegar
ágætt dæmi um að það er ekki nóg að
standa sig framúrskarandi í vinnunni tii
að ná vinsældum karlanna, samanber
könnun Fréttablaðsins 1. febrúar síðast-
liðinn. Hún hefur hinsvegar verið að
blómstra undanfarið og fróðlegt er að
sjá hvernig framhaldið verður.
Það var afar ánægjulegt að kynna sér
störf ráðherra. Við vorum tvær með
ráðherra í tvo daga og fengum að sitja
fundi sem hún átti með sveitarstjórnar-
mönnum bæði að austan og vestan, svo
og fundi hennar með scrfræðingum úr
báðum ráðuneytunum sem hún stýrir.
Tillögur sem þar voru reyfaðar eru þeg-
ar orðnar að lögum svo þetta tekur ekki
alltaf langan tíma. Það sem kom mest á
óvart var hvað þetta er mikil vinna og
þaulskipulögð hver stund. Það var afar
gaman að koma í ráðuneytið og kynnast
fólki þar. Við fengum reyndar að heyra
að við værum full gamlar til að vera
kandidatar í stjórnmálin enda var það
nú ekki ætlunin
Ég hef þá trú að nauðsynleg vinna
hafí átt sér stað í þessari nefnd og ég
kaupi það ekki að hver og einn eigi að
sanna sig nteðan menn eru ekki metnir
útfrá sömu forsendum, þ.e. konur og
karlar. Þannig ætti það hinsvegar að
vera. Meðan það er ekki er nauðsynlegt
að hafa jafnréttisnefndir og jafnréttislög
til að efla hlut kvenna, því það eru flest-
ir sammála um að farsælast sé að blanda
þessu sem mest þannig að sem flcst
sjónarmið komist að. Ég vil svo enda
þetta með því að óska konum, hvar í
flokki sem þær standa, velfarnaðar og
sendi þeim baráttukveðjur.
Ég kom að verkefninu Konur í læri í
gegnum nám mitt í stjórnmálafræði og
það að sitja námskeiðið Lýðræði, femín-
ismi og pólitísk hugmyndasaga, gull-
tryggði það að ég fékk að taka þátt. Þeg-
ar okkur var boðin þátttaka tók ég boð-
inu fegins hendi enda var ég á sama tíma
að hefja vinnu við lokaverkefni mitt sem
fjallar öðrum þræði um þá spurningu
hvort nauðsynlegt sé að konur eigi sér
rödd í stjórnmálum. Ég taldi þetta mjög
áhugavert og skemmtilegt tækifæri bæði
út frá viðfangsefni mínu og í ljósi þess
að maður fær ekki tækifæri til að
skyggnast inn í störf þingmanna á hverj-
um degi.
Eftir að hafa skráð mig var mér út-
hlutað þingkonu, Ástu Möller. Mér
skilst að þingkonurnar hafi haft nokkuð
frjálsar hendur um framkvæmd síns
þáttar verkefnisins og því var misjafnt
hvað hver þátttakandi gerði með sinni
„lærimóður'1. Á fyrsta fundi okkar fékk
ég dagskrá yfir fundi og aðra viðburði
sem ég mátti fylgjast með og fór ég til að
mynda með henni á fund í heilbrigðis-
nefnd. Þátttaka mín varð hinsvegar
styttri en til stóð þar sent verkefnið fór
heldur seint af stað og mér reyndist
erfitt að sinna því vegna árekstra við
verkefnavinnu í skólanum. Ég vil þó
taka fram að það var vel að þessu staðið
hjá Ástu. Hún bauð upp á margvislega
fundi og gaf okkur til að mynda tældfæri

50 / konur í læri / 1. tbl. / 2003 / vera
.