Vera - 01.02.2003, Blaðsíða 67

/TÓNLIST
NICK CAVE AND THE BAD SEEDS - NOCTURAMA
Nick heiðrar sín uppáhöld
Hinn splunkunýi diskur Nick og félaga, Nocturama, á ekki mikið
skylt við nóttina sjálfa, nema ef til vill að gott sé að hlusta á hann
á nóttunni. Hér eru á ferð tíu lög, flest í meðallagi löng og I rólegri
kantinum en þrír rosalegir rokkarar brjóta það upp. Eins er loka-
lag plötunnartæpar 15 mínútur og 38 erindi!!! Lögin eru nokkuð
mismunandi og í raun og veru öll mjög sterk vegna þess að þau
hafa fengið að þróast hvert í sína áttina. „Vondu fræjunum" hef-
ur borist liðsauki úr hljómsveitinni Dirty 3 sem er hljómsveitin
sem Nick Cave tróð upp með á Hótel íslandi í desember á siðasta
ári. Ef til viil er fjölbreytnin í útsetningunum til komin út af því.
Blixa Bargeld (úr þýsku tilraunapoppsveitinni Einsturzende
Neubauten) heldur þó áfram einn um gítarhálsana og er leikur í
honum á þessari plötu. Glettnin smitast út í mörg lögin og er
andrúmsloftið því mun léttara í heildina en á síðustu plötu. Allir
tónlistarmenn og hljóðfæraleikarareru nánast óaðfinnanlegir og
strax við fyrstu hlustun heyrist að hér er vandað til verks í öllum
útsetningum, stundum eins og hver gítarlína, fiðlukafli eða
bassatrommuslag eigi sinn hlut í sögunni sem lagið segir.
Mér finnst Nick Cave vera að heiðra þrjá tónlistarmenn með
þessum diski sínum, hugsanlega ómeðvitað. Allavega gætir
óneitanlega áhrifa frá Bob Dylan, Leonard Cohen og Neil
Young í sumum laganna. Besta lag plötunnar er að mínu mati
„Right Out of Your Hand" og þar er komið eitt besta lag Cave í
mörg ár. Það er eins og Neil Young sé sjálfur kominn til að syngja
með í viðlögunum. Ég vona að hann heyri diskinn og setji sig í
samband við Cave því raddir þeirra passa svo vel saman! Kannski
eigum við von á samstarfi þessara tveggja stórkostlegu tónlistar-
manna I framtiðinni.
ERYKAH BADU - MAMA'S GUN
Einbeitt og sjálfsörugg
Motown gaf árið 2000 út þessa þriðju plötu þeldökku tónlistar-
konunnar Erykah Badu. Til að byrja með er hún án efa með eina
órúlegustu rödd í heimi. Hún færi létt með að syngja öll lög Billie
Holiday nákvæmlega eins og hún gerði það, ef hún kærði sig
urn, en í staðinn notar hún röddina I alveg einstaka tónlist sína
°9 skapar sér með því mikla sérstöðu. Þessi plata er öll á fönkuð-
um jassnótum en er svona dans-fönki, eins og tónlist Stevie
Wonder var á Innervision eða Talking Book, rétt upp úr 1970.
Jamiroquai hefur gert mikið af því að taka þessa tónlist upp á
S|na arma og tileinka sér en Erykah Badu gerir þetta bara miklu
betur því hún hefur sína eigin töfra sem blandast töfrum popp-
fönksins með moog-hljómborðum, þverflautum og feitu bassa-
sándi. Hljómur plötunnar er svo góður að manni finnst ótrúlegt
að hún hafi komið út árið 2000 en ekki árið 1973 eða þar um bil.
Lögin 14 eru öll löng og rennur hvert saman við það næsta
svo úr verður eitt samfellt verk þegar diskurinn fær að rúlla í
9egn. Lögin eru öll góð en uppáhaldslagið mitt er þó síðasta lag-
ið. „Green eyes", sem er ( þremur hlutum. Það er voðalega erfitt
að segja hvað það er sem gerir Erikuh svona sérstaka og hvað
greinir hana frá öðrum söngkonum í r og b-geiranum. Eftir mikla
umhugsun komst ég að því að líklegast væri hún bara svona
þroskuð. Textarnir benda til þess að hún hafi lent I ýmsu en sé
ekkert að velta sér upp úr því, eða sé hreinlega búin að vinna úr
sínum málum og tilbúin að halda áfram. Hún efast ekkert um að
hún sé góð og klár og leyfir sér að geisla krafti sínum út, einbeit-
ir sér að því að halda ótrauð áfram, sama hvað gerist næst. Hún
hvetur okkur til að dansa, brosa og hlæja meira og takast á við
heiminn eins og hann birtist okkur. Þetta minnir um margt á frið-
ar- og hamingjuboðskap Stevie Wonder á fyrrnefndum plötum
og rennir það stoðum undir þá kenningu að það sé helsti áhrifa-
valdur hennar. Sá boðskapur er orðinn slgildur, því eins og allir
vita er góð vísa aldrei of oft kveðin...
vera / tónlist / 1. tbl. / 2003 / 67
Heiða Eiríksdóttir