Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1924, Qupperneq 102

MööruvöJJvm. En á heimJeiö, er benn kom neöan a&
túninu á MöðiuJeJli, skiiölíéöi Bstíku fóiur á sveJl-
bunka. Bann reiö beim, lók af bnskkinn og barinn.
Sá bann þá, aö skeilu vantaöi undir annan aituiiót-
inn hiyssunnar, og er hann skimaöi vm, stóö skeiian
í baejaiþilinu. Svo snöggt haiöi viöbiagöiö veiiö, sem
bijssan tók, er Giimur sló i bana og reið af staö.
Einu sinni kom Giímur úr kaupstað á Akureyrij
var þá annar maöur, hélidi ukkinn, i för meö honum,.
og leiddist Giími maeigi bans. Pegar þeir komu
fram bjá Kroppi, sló Giimur í Bauöku og reiö iiam
úr. Hann ieit þó viö aitur og sá þá best iéiaga sins
mannlausan standa kyrran á áibakkanum. Beiö hann
þá aflur til baka og sá þá manninn brölta upp á
árbakkann austara. Svo var mál meö vexti, aó þegar
Grimur s)ó í Bauöku, haiði gusturinu af svipunni
um leiö sveiflaö manninum yiir ána.
Giimur var einu sinni á ferö norður i Pingeyjar-
s^slu, iótgangandi, og aetJaöi yfir heiði nokkura. A
bæ einum undir heiðinni var bonum ráölagt aö fara
varlega, þvi að á næsta bæ bins vegar beiðarinnar
væri mannýgt naut. Grímur iagói samt af stað á
beióina. Og segir ekki af feiöum hans, fyrr en banU'
kom að gili einu austan mcgin beiöarinnar; þá kem-
ur boli þar öskrandi. Grimur fór þá ofan i giliö, en
boJi seildist til bans meó tungunni; greip þá Grímur
i tunguna, togaói i sem iastast og sveiDaói bola yfir
á hinn gilbaiminn. Siöan hélt Grímur Jeióar sinnar.
(Lbs. 837, 8vo.)
13. Af Einari í Baudhúsum. Einar gamli í Bauó-
búsum, sem eru bjáleiga bjá Sauibæ í Eyjafiiði, var
gamansamur karl, en nokkuó ykiun. Eiu ymsar sögur
eftir bonum baiöar. Ein er þessi:
»Pegar eg var i Kaupmannahöfn um áriö að laeræ
jármmiði, þá átli eg beima ekki Jargt írá aöseturs-
stað konungsins, og langaöi mig mjög til aö sjá hann,
en aldrei varó þó af þvf. Þangaó til einn dag, að mig:
(94),