Freyr - 01.04.2003, Qupperneq 45

Lögun vöðva
Mynd 3. Samband á milli lögunar bakvöðva gimbra og hrúta undan sæðing-
arstöðvarhrútum haustið 2002.
Ómvöðvi
Mynd 4. Samband á milli þykktar ómvöðva gimbra og hrúta undan sæðing-
arstöðvarhrútum haustið 2002.
Ómfita
Mynd 5. Samband á milli fitu gimbra og hrúta undan sæðingarstöðvarhrút-
um haustið 2002.
og eðlilegt virðist að fítuþykktin
aukist um einn mm íyrir 10 kg eða
rétt rúmlega það í lifandi þunga.
Ahrif þungans á lögun vöðvans
virðast hins vegar miklu minni en
fyrir mælingamar.
Annað atriði sem einnig er rétt
að benda á er að þær tölur, sem
birtar eru í þessum töflum, eru
reiknaðar að meðaltali mælinga á
hverju ári. Vegna þess að mis-
munandi tæki eru notuð á mis-
munandi svæðum og íjöldi lamba
er talsvert breytilegur á milli
svæða og milli ára þá verður tals-
verður munur á því hvert þetta
meðaltal er á hverju ári. Þannig
er landsmeðaltalið fyrir vöðva-
þykkt t.d. talsvert lægra haustið
2002 en 2001 vegna þess að hlut-
fallslega mun fleiri lömb voru
mæld með skosku tækjunum
haustið 2002 en haustið áður.
Þess vegna er ekki hægt að bera
saman af viti meðaltalstölur fyrir
afkvæmahópa undan sama hrútn-
um á milli ára, þess í stað er mun
eðlilegra að skoða mismun í
mælingum á afkvæmahópum
sömu hrúta á milli ára.
I myndum 3-5 er samræmi á
mælingum og mati á lögun bak-
vöðva sýnt á milli afkvæmahópa,
annars vegar metið í hrútlömbum
og hins vegar gimbrunum. Eins
og áður má sjá að þetta samræmi
er mjög gott, en það er ívið minna
fyrir fituþykkt heldur en vöðva-
þykkt, sem stafar af því að öryggi
mælinga á vöðvaþykkt er talsvert
meira en fyrir fituþykktina.
Þegar skoðaðar eru niðurstöð-
umar sem fram koma í töflu 1 og
2 er ástæða til að benda á það að
enn má að nokkm greina mun á
milli lambanna undan hymdu og
kollóttu hrútunum. Almennt hafa
lömbin undan kollóttu hrútunum
aðeins þynnri bakvöðva, fituþykkt
á spjaldhrygg er meiri en hjá
lömbum hymdu hrútanna og koll-
óttu hrútamir hafa ívíð lakari stig-
un fyrir lögun bakvöðvans. Hins
vegar hefur á síðustu ámm orðið
þama umtalsverð breyting að því
leyti að á meðal kollóttu hrútanna
er orðið að finna hrúta sem em að
gefa bakvöðvaþykkt að jafnaði
hjá afkvæmum sínum sem fylli-
lega stenst samanburð við það
sem best gerist hjá hymdu hrútun-
um.
Freyr 3/2003 - 45 |