Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1928, Side 114

Amundsen
Norræni örninn
í norður skygndist,
Er rann ihinn langi
Ljósi dagur.
—Lýsti um ís-breiöur
Endalausar
Og hrjúfar hrannir
Sem há-fjöll væru.
Hreyföist sem fyr
í hugar-djúpi,
Þráin eilíf
Og ó-sjlökkvandi:
Flug aö hefja
Um höfin yztu,
Því ó-numin lönd
Myndu enn í fjarska.
Hreyföist sem fyr
1 hugar-djúpi,
Dirfska og vit
Er voga skyldi.
En örninn eldist—
Og áöur flaug
Harð-sóttar feröir
Um 'heim-skaut tvenn.
Eldist örtainn
Að ytri sýn.
Fundiö er jafnvægi
Fjörs og krafta.
En andinn finnur
Engu aö síður,
Örvandi návist
Iiins nóttlausa dags.
Eldist örninn
Að ytri sýn.—
Hrukkótt er brún
Og Evasst er auga.—
En andinn skygnist
Enn sem fyr,
Eftir voldugu
Viðfangs-öfni.
—'Bregður þá fyrir
úr fjarlægð sýn: .
Sendist gaukur einn
Frá suður-heimum.
Hyggst muni kanna
Heim-skaut ið nyrðra,
Og fýsilegt eignast
Frægðar orð.
En örninn kennir
Óvit hans,—
Flugu þeir ásamt
Áður fyrri.
—Ókyrrist þó
Er allur heimur
Veit að hinn suðræni
Sigldi í strand.
Ókyrrist mjög
Er aljlur heimur
Veit hina dæmdu
í dauðans greipum.
—Hafði hann sjálfur
Horft i augu
Hels og hungurs
f hafíss voða.
Hafði hann einnig
Horft í augu
Þrekleysi gauksins
Geigvænlegu.
—Myndi hann geta
Gleymt þeim skap-foresti,
Og munað einungis
Mannlega neyð ?
Myndi hann geta
Munað djúprætta
Norræna drenglundl
Og norrænt eðli?
—Var hér ei voldugt
Viðfangs-efni,
Samboöið hetjum
Horfins tíma?
Samboðið hetjum
Seinni tíma,
Með varmar vonir
Og voldug tæki ?
Sam'boðið anda
Er segul-skaut
Æðra heims
Myndi óðum nálgast?