Heimilisritið - 01.12.1947, Qupperneq 10

Ég tók eí'tir því þá, eins og
reyndar oft bæði fyrr og síðar,
að það er eitt sem Bretiim getur
ekki verið án, en það er bjórinn
og sú einkennilega stemning,
sem alltaf er yfir þessum vín-
börum þeirra. Þjónninn kom nú
með vínið og Björn borgaði hon-
um. Þegar hann hafði fengið sér
sopa af glasinu, hélt hann áfram
frásögninni og’ rödd lians var
dimm og mjúk.
— Mér gekk mjög vel með
myndina, og ofurstinn sat fyrir
hjá mér daglega í tvo til fjóra
klukkutíma á dag. Við skröfuð-
um þá fjörugt um heima og
geima og ég komst að því, að
hann var vel menntaður og víð-
lesinn. Hann sagði mér oft frá
dvöl sinni á IncUandi. Áðseturs-
staður herdeildar hans liafði oft-
ast verið í Bengalhéraðinu, ná-
lægt borg þeirri er heitir Plass-
ev. Yfirleitt hafði verið rólegt
þar, en þó hafði ýmislegt gerzt,
og þá helzt eitthvað skringilegt
og sérkennandi fyrir Indverja,
sem ofurstinn mundi vel, og gat
sagt frá á hinn skemmtilegasta
hátt. Frásögn hans var ætíð svo
lifandi og heillandi, að ég sá ljós-
lifandi fyrir mér þá atburði er
hann sagði frá.
— Það var í miðjum júní, að
hann kom til þess að sitja fyrir
í síðasta sinn. Hann var þung-
brýnni en hann var vanur að
vera og virtist mjög hugsandi. —
Ég’ átti aðeins eftir að ganga frá
ýmsum smáatriðum í myndinni,
að öðru leyti var ég búinn með
hana og var í hæsta máta ánægð-
ur yfir því, hvernig hún hafði
tekizt. Þegar oíurstinn var sezt-
ur í sínar venjulegu stellingar,
mælti hvorugur orð frá munni
langa hríð. Að lokum sagði hann
þó: — Segið mér Sigurdson, haf-
ið þér nokkurntíma heyrt eða
lesið um „vinstri liandar regl-
una“, á Indlandi?
— Já, ofursti, sagði ég. Eg hef
lesið, að fylgjendur hennar þjóni
hinum illu öflum tilverunnar.
— Já, það er rétt, sagði hann.
En trúið þér því, að þeir geti á
einhvern hátt drepið menn í
hundruða eða þúsunda mílna
fjarlægð þaðan sem þeir eru?
— Já, svaraði ég. Ég er ekki
frá því. Þessir Indverjar virðast
geta gert það ómögulega, eins og
þér vitið sjálfir. -
— Já, en hvernig ættu þeir að
fara að því?
— Ég veit ekki meira um það
en þér, sagði ég. En það er sagt
að þeir noti til þess sálir fram-
liðinna manna, eða jafnvel engil
dauðans, sem þeir geti svo sent
til fjarlægustu staða.
— Hann varð hugsi stutta
stund, en sagði síðan: — Hald-
ið þér að þeim sé kannski mögu-
legt að sækja hluti í mikilli fjar-
8
HEIMILISRITIÐ