Heimilisritið - 01.12.1947, Qupperneq 47

„En cg — hcf ekki — snert það!“ sagði ég.
„A-a!“ sagði ungfrú Dale í
vingjarnlegum viðvörunartón,
eins og fullorðnu fólki er títt að
nota við börn, þegar foreldri
þeirra er viðstatt. „Varlega, góða
mín. Það getur brotnað, og mér
þætti ákaflega leiðinlegt ef það
yrði til þess, að þú meiddir þig á
brotunum“.
Einhvernveginn fannst mér,
að ungfrú Dale myndi kæra sig
kollótta þó ég skærist öll í sund-
ur, vitandi það að pabbi hafði
greitt skólagjaldið mitt fyrir-
fram.
„Ég skal fara varlega“, sagði
ég og tók upp dýrið til að skoða
í því tennurnar.
„Emily!“ sagði mamma höst-
uglega, „láttu það á sama stað,
strax“.
Svo setti ég tígrisdýrið frá mér
og snerti aldrei á því framar.
Þess vegna varð ég auðvitað
meir en lítið undrandi þrem dög-
um síðar þegar mér var boðið að
HEIMILISRITIÐ
45