Heimilisritið - 01.09.1948, Síða 14

Ævisaga hertogans áf Windsor
ríkisarfccns, sem kaus heldur aS afsala sér konungstign
í Bretlandi, en svíkja konuna, sem hann unni. — 2. þáttur
Skrdð af honum 'sjálfum
Skyldurækni
Eg hlaut strangt uppeldi í
æsku, enda var faðir minn
strangur við sjálfan sig. Hann
aðhylltist strangleika Viktoríu-
tímabilsins, siðferðilega ábyrgð-
artilfinning og ást á heimilislífi.
Hann trúði á guð, á það' að
brezki flotinn væri ósigrandi og
á sérréttindi brezku konungs-
fjölskyldunnar.
En um leið hneigðist hann að
skoðun Bretans, hvað klæða-
burð snerti og sportáhuga, eink-
um að því er varðaði veiðar.
Hann var góð skytta, einn sá
bezti sinnar samtíð'armanna, og
það voru fáir Bretar honum
fremri í að sigla báti.
En þrátt fyrir allt gekk
skylduræknin fyrir öllu hjá hon-
um, og fór hann þar eftir for-
skriftinni, sem jafnan lá á skrif-
borði hans, skrifað með hans
eigin rithendi:
„Leið mín liggur aðeins einu
sinni um þennan heim. Megi
mér því takast að slá ekki á frest
neinu heillaríku starfi, sem
mér er auðið að inna af hendi,
eða öðru því, er ég get gert til
góðs, hverjum meðbróður mín-
um sem vera skal. Megi mér
auðnast þetta, án undandráttar
og vanrækslu, þar sem ég mun
ekki fara þessa leið nema einu
sinni“.
Þessi orð eru eignuð amerísk-
um kvekara frá byrjun 19. ald-
ar, Stephen nokkrum Grellet.
Ég var látin læra þau utan að,
þegar ég var mjög ungur, og þau
hafa oft haft áhrif á gjörðir mín-
ar í liinum ýmsu stöðum, sem ég
hef gegnt.
Hafi staða fjölskyldu minnar
forðað mér frá lífsbaráttu í
æsku, sem almenningur á við að
stríð'a, þá urðu samt árekstrar
nokkrir.
12
HEIMILISRITIÐ