Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 42

hann að vera á verði 20 til 30
klukkustundir.
Allt þetta samanlagt gerir það
að verkum, að þessi aðgerð er
ekki framkvæmanleg nema af
færustu handlæknum í stóruin
spítölum. Hún gæti aldrei kom-
ið til greina nema við lítið brot
allra barnsfæðinga. Oruggari, ó-
dýrari og einfaldari aðferðar er
þörf.
Nú virðist svo sem lækninum
John Adriani í New Orleans hafi
tekizt að finna slíka aðferð.
Adriani ályktaði sem svo, að
erfitt væri að finna rófugöngin.
En hvaða spítalalæknir sem
væri, gæti fundið mænugöngin.
Læknar geta tekið sýnishorn af
mænuvökvanum til þess að sjúk-
dómsgreina heilahimnubólgu,
syfilis og lömunarveiki.
Frá mænuendanum greinast
taugar, sem mynda cauda equina
— mænutagl. Þessar taugar
stjórna sársaukatilfinningunni,
sem er samfara fæðingu. Ef við'
gætum nú, sagði Adriani, komið
einhverju lyfi, sem deyfði sárs-
aukatilfinningu, inn í þennan
hluta mænunnar. ...
Það var ekkert sérlega nýtt
við þessa hugmynd. I næstum
tvær kynslóðir höfðu læknar
notað mænudeyfingu við skurð-
aðgérðir í lcviðarholi.
En það sem Adriani vildi gera,
var að útiloka sársauka aðeins
frá litlum hluta líkamans. Hann
þurfti deyfilyf, sem héldist á
þessu svæði.
Þetta þýddi það, að deyfilyfið
varð að vera þyngra en mænu-
vökvinn, svo það sykki til botns
í göngunum eins og blý í hita-
mæli.
Ein hindrunin var sú, að flest
lyf, sem notuð voru við mænu-
deyfingu, verkuðu aðeins stutt-
an tíma. Novocain, til dæmis,
verkaði aðeins í klukkutíma. En
það var til annað, sem verkaði
í allt að sex tíma. Það var nuper-
cain, sem hafði verið uppgötvað
af svissneskum lyfjafræðingum
fyrir rúmum tuttugu árum.
Mörgum skurðlæknum stóð
stuggur af þessu sterka lyfi, sem
er 10 til 20 sinnum sterkara en
novocain. Þeir óttuðust, að það
kynni að síast upp í mænuna,
lama andardráttinn og valda
dauða. Þeir óttuðust einnig, að
það gæti valdið áfalli og dauða
með því að lækka blóðþrýsting-
inn allt of milcið. Þetta hafði
komið fyrir.
En Adriani fann ráð. Það var
ekki mikil hætta á, að það leit-
aði upp eftir mænunni ef það
væri þyngra en mænuvökvinn.
Og það var hægt að gera það
þyngra með því að blanda það
þrúgusykri. Hættan á að lækka
blóðþrýstinginn virtist hverf-
andi, ef aðeins voru notaðir ör-
40
HEIMILISRITIÐ