Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 61

sterklegar hendur. Það er ekki
ótítt um unglinga á hennar aldri,
að þeir séu vanstilltir. Óvenju-
legir kraftar eru oft samfara
taugaóstillingu.
Enn er eitt atriði, sem vert er
að gefa gaum. Móðir hennar var
ákærð fyrir morð“.
Kenneth Marshall leit upp.
Hann sagði reiðilega:
„Ég ætla að láta yður vita
það, Poirot, að Rut, konan mín,
var saklaus. Ég veit það alveg
fyrir víst. Og ég trúi því ekki,
að Linda hafi myrt Arlenu —
það er óhugsandi!"
„Hvað haldið þér þá um bréf-
ið?“ spurði Poirot.
Marshall tók við bréfinu af
lögreglustjóranum o<r athugaði
það gaumgæfilesa. „Ég er nauð-
bevgður til að halda, að Linda
hafi skrifað það“.
„Gæti hún hafa skrifað það í
þeim tilgangi að hlífa einhverj-
um, sem hún hefur verið hrædd
um að grunur myndi falla á?“
spurði Poirot.
„Þér eigið við mig?“ sagði
Marshall.
„Ætli það gæti ekki hugsast?“
Marshall hugsaði sig um and-
artak; síðan mælti hann rólega:
„Nei, mér finnst fráleitt að
hugsa sér það. Hún vissi fyrir
víst, að lögreglan hafði tekið
gild sönnunargögn mín og beint
rannsókninni í aðra átt“.
Poirot sagði:
„En setjum nú svo, að hún
hafi ekki einasta haldið að þér
væruð grunaður, heldur þótzt
vita, að þér væruð sekur“.
Marshall einblíndi á Poirot,
og rak upp hlátur.
„Þetta er eins og hver önnur
fásinna!"
„Það er nú svo“, sagði Poirot.
„Þér mynduð komast yfir all-
mikið fé við fráfall konu yðar,
Marshall“.
„Ég er búinn að segja yður ..“
„Já, já — ég viðurkenni, að
þér mynduð ekki hafa getað
myrt konuna, ef þér hefðuð ver-
ið einn að verki. En, ef þér hefð-
uð haft einhvern yðar til að-
stoðar?“
„Hvern fjandann sjálfan
meinið þér?“
Hinum rólvnda manni var nú
loksins runnið í skap. Augnaráð
hans var reiðiþrungið og ógn-
andi.
Poirot sagði:
„Ég held ekki, að þessi glæp-
ur hafi verið framinn af einum
manni. Þar hafa tveir verið að
verki. Það er mikið rétt, að þér
hefðuð ekki getað vélritað bréf-
in, og samtímis verið við Pixy
Cove. En þér hefðuð getað gert
hraðritað uppkast, og látið ann-
an rita það inni í herbergi yðar,
á meðan þér sjálfur voruð að
fremja glæpinn“. Poirot leit á
HEIMILISRITIÐ
59