Heimilisritið - 01.11.1948, Blaðsíða 19

— Skál!
Garðyrkjumaðurinn lyfti glas-
inu með semingi. Hann kunni
ekki við það, að fólk sletti út-
lenzku. Hún bauð honum vindl-
ing. Hann þáði hann fyrir kurt-
eisis sakir. Síðan hann fór að
taka í nefið, hafði hann fengið
leiða á sígarettum.
Frúin dreypti settlega á vín-
inu. Hann tæmdi hvert glasið af
öðru. Þetta var hunangsdrykk-
ur. Hann var þegar orðinn sæt-
kendur. . ..
Komdu hingað, trippið mitt!
Hann teygði handleggina eftir
henni. Hún settist á armbríkina
á stólnum hans og hallaði sér
upp að honum. Snertingin
hleypti eldi í blóð hans. Hann
greip fastar utan um hana og
liönd hans lék við ávöl brjóst
hennar, fikaði sig niður að hnján-
um og lyfti kjólfaldinum, hærra
og hærra. En hún færði sig
snögglega frá honum, æsingin
fór af honum og hann fann að
hann var soltinn.
— Áttu nokkuð að éta?
' — Te og smurt brauð.
Hún fór fram í eldhúsið til að
ná í mat handa honum. Meðan
hún var að því, blaðaði hann í
bókinni, sem hún hafði verið að
lesa. Á titilblaðinu. stóð „Á forn-
um slóðum“, stuttar ritgerðir
um bókmenntir, listir og mann-
kynssögu.. Hann lagði hana frá
sér og hristi höfuðið. Hann botn-
aði ekkert í, hvernig fólk gat
haft ánægju af svoleiðis þvælu.
Leynilögreglusögur, — það' var
annað mál.
Hún kom aftur með te og fá-
einar þunnar og brenndar fransk-
brauðsneiðar. Smjörið var klip-
ið í litlar kúlur, sem skruppu
milli fingra hans, og sultan virt-
ist að mestu búin til úr fínhökk-
uðuin appelsínuberki. Var það
nokkur matur fyrir þreyttan
verkamann!
Garðyrkjumaðurinn reyndi að
taka þessu vel og hámaði í sig
af góðri lyst, unz fatið' var tómt.
Frúin brosti enn sínu óræða
brosi, en það var þó eilítið farið
að kólna.
— Nú hefði verið gaman að
fá svolitla mússikk.
Garðyrkjumaðurinn þurrkaði
sér vandlega um munninn með
handarbakinu.
Frúin gekk að við'tækinu og
stillti á hverja stöðina eftir aðra.
Frá B. B. C. glumdi „Open the
door, Richard!“ um stofuna, og
garðyrkjumaðurinn drap dyninn
með þungum stígvélunum. En
frúin sleppti af stöðinni og hélt
áfram að leita fyrir sér, unz hún
heyrði tvöfaldan strokkvartett
leika vérk eftir Tschaikowsky:
Andante cantabile opus 11.
Mjúkir, seiðandi tónar fylltu
stofuna.
HEIMILISRITIÐ
17