Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 31

um yður, Hiekens prófessor,
ákvað ég að fara liingað og
segja yður allt af létta, og biðja
yður ráða. Eg stóð' nefnilega og
beið eftir Will kvöldið, sem það
skeði, við vorum á gangi mest
alla nóttina og vissum ekki okk-
ar rjúkandi ráð. Því að við
höfðum vonað, að hún myndi
sýna ofurlítinn skilning. Ég á
nefnilega — von á barni“, ját-
aði hún og leit niður fyrir sig,
„og við' höfðum ákveðið að gift-
ast, ef við gætum aðeins fengið
kvistherbergið við hliðina á her-
bergi Wills. Heima hjá pabba
getum við ekki verið, þar er
ekkert luisrúm, og hann er líka
dálítið — gamaldags í svona
málum.
„Eg á ofurlítið af peningum,
svo ég hefð'i getað séð fyrir okk-
ur þangað til úr rættist; ég ætl-
aði að reyna að vinna mér eitt-
hvað inn. En frænka Wills varð
óð og uppvæg, þegar hún heyrði
þetta. Og svo tók Will saman
föggur sínar í tösku og hljóp
heim til mín. Ég hafði varla beð-
ið í kortér. En nú vill hann ekki
blanda mér í málið, og úr því
þetta er eina leiðin til að sanna,
að liann hafi ekkert verið við
morðið riðinn, hef ég ákveðið —
hvað sem um mig verður sagt
hér í bænum, þó ég verði talin
gjörspillt og verra en það! — að
fara til lögreglunnar og segja frá
öllu saman. Eg vildi bara áður
leita ráða yðar, Hickens pró-
fessor“.
„Og ég ræð yð'ur frá að gera
þetta, ungfrú Hart; það myndi,
eins og þér segið, alveg eyði-
leggja mannorð yðar í þessu
kjaftasögubæli, og, það sem
verra er: Lögreglan myndi ekki
telja þetta neina sönnun. Trúið
mér, ég þekki það — en það er
ef til vill önnur leið. Ég hef nefni-
lega athugað þetta mál ofurlítið,
og ég á einmitt von á einum
leynilögreglumanninum hingað
. . . Svona, nú er hringt! Skyldi
það' vera hann?“
Gamli maðurinn fór og lauk
upp.
Andartaki síðar kynnti hann
hina taugaóstyrku ungfrú Hart
fyrir leynilögreglumanninum og
vísaði honum til sætis.
í Scotland Yard þóttust menn
varla hafa fjallað um einfaldara
mál en þetta, og lögreglumaður-
inn fór með ólund til að hlusta á
hvað gamli prófessorinn hefði að
segja.
„Ég skal vera stuttorður“,
hóf prófessorinn máls. „Yið vit-
um, að strax eftir rifrildið við'
frænku sína, hljóp William
Clarke upp í herbergi sitt og
skellti á eftir sér, ekki satt?
Sömuleiðis hefur lögreglan
gengið' úr skugga um, að í fleiri
vikur hefur verið sterkur slag-
HEIMILISRITIÐ
29