Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 34

En nístandi stöfuðu steingervingsbros
hinn stórgrýtta kargþýfisvöll,
með hryllingi sjálfan sig látinn þar leit
og líkamann fölan sem mjöll.
— I reitinum kvikuðu kærleikans blóm,
sá kraftur, sem bært getur fjöll.
Hann vaknaði af draumi við blóðsókn í barm
— á borg hinnar eilífu þrá.
Er svefninn af örþreyttu augunum leið
hann ennþá með hryllingi sá
þá ófrjóu jörð í anda hans geim,
sem ögrandi grönunum brá.
Hann augunum brá móti iðgrænni hlíð
og álfanna voldugu byggð,
og fjötraður vilji úr viðjunum brauzt,
sem vakti hans átthagatryggð.
Að rækta sitt hjarta og rækja sín störf
hann reyndi af himneskri dyggð.
Niðjar íslands eldi skírðir,
eigrið starfsins þröngu braut.
Glepjizt ekki af glaumsins kynjum.
Gleðjizt yfir hverri þraut.
Sökkvið grjóti, græðið sanda,
grisjið skóga, ræktið tún.
Þá mun land vort lifa og standa
laufum skreytt að hamrabrún.
Hlúið vel að hjartans gróðri,
hugnizt bezt að reynslusorg.
Eflið skilning/ræktið rósum
rein við hugans duldu borg.
Beinið göngu um brattans leiðir.
Blóði vígið þyrnilund.
Efsti tindur æðsta frama
eilíft veitir gull í mund.
32
HEIMILISRITIÐ