Heimilisritið - 01.11.1948, Blaðsíða 63

efnin mundi hann, önnur voru
venjuleg og ollu engum erfiðleik-
um, en tilraunin misheppnaðist.
Hann reyndi aftur, en með
sama árangri. Hann varð að
fara til vinnu sinnar, og næstu
nót't svaf hann alls ekki, en var
alltaf jafnóheppinn. Vikur liðu,
og viðleitni hans var alltaf jafn-
árangurslaus. Það' vantaði einn
þátt í samsetninguna, eitt ein-
asta efni stóð í vegi fyrir ham-
ingju hans. Hvað var það? Hann
lá í öllum handbókum og for-
múlutöflum, en hið rétta efni
rakst hann ekki á.
Að lokum þoldi hann ekki
meira. Hann fór í jakkann, lædd-
ist út úr húsinu og stökk upp í
strætisvagn, sem ók niður að
höfninni. Vatnið sleikti hafnar-
bakkann dapurlega, þunglyndis-
legt og grænt, en róandi og frið-
flytjandi. Friður fyrir vanda-
málunum.
Hugsanir hans svifu til liðinna
ára. Námið, háskólinn, Betty;
þau höfðu verið svo hamingju-
söm og framtíðin svo björt. Nú
ætlaði hann að binda endahnút
á það allt saman vegna eins ein-
asta efnis.
Vatnið veifaði honum að
koma, hann tók ofan hattinn,
fór úr jakkanum og lét sig renna
niður af hafnarbakkanum.
Um leið og vatnið luktist yfir
höfði hans, varð hann hissa á
því, hvað honum fannst það
volgt og þægilegt. Hann varð
allt í einu syfjaður. Hann gaf
eftir og mókið greip hann sterk-
ari tökum. Hvað það var þægi-
legt að drukkna! Hann hafði
alltaf heyrt, að það væri bezta
sjálfsmorðsaðferðin. Það var
eins og vatnið yrði volgara. Það
var salt, mjög salt, — fullt af
salti!
SALT — það var orðið! Salt!
Það eina sem vantaði í formúl-
una. Hann reyndi að hlæja um
leið og hann barst burt með
straumnum.
ENDIR
Julie (Patricia Roc) ocj Charles (Richarcl
Carlson) í lcvikmyndinni „Geymt en ekki
cjleymt".
HEIMILISRITIÐ
61