Læknablaðið - 15.06.1997, Blaðsíða 86

438
LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
Ferliverk
Jóhannes M. Gunnarsson
Tel að læknar þurfi ekki sérstakan launahvata
til að vinna verk sín
Ferliverk og greiöslufyrirkomulag fyrir læknisverk
hafa verið talsvert til umræðu að undanförnu, til dæm-
is á málþingi LÍ laugardaginn 24. maí síðastliðinn.
Læknahlaðið leitaði álits nokkurra lækna á þessum
málum og birtast tvö hin fyrstu hér á eftir.
Ein aðalástæða þess að ferli-
verk hafa aukist á sjúkrahúsun-
uni síðustu árin er krafan um
sparnað og í þessu ástandi hefur
það meöal annars verið vörn
okkar að geta beint ákveðnum
læknisverkum meira í þennan
farveg því vitanlega sparar
spítalinn fjármuni ef hann þarf
ckki að hafa sjúklinga liggjandi
á deild þegar mögulegt er að
komast hjá því, segir Jóhannes
M. Gunnarsson lækningafor-
stjóri Sjúkrahúss Reykjavíkur í
samtali við Læknablaðið.
- Legudögum hefur fækkað
snarlega og legurými fyrir bráð-
veikt fólk hefur minnkað um
40-50% á skurð- og lyflæknis-
deildum Sjúkrahúss Reykjavík-
ur síðustu sjö árin. Með því að
stytta legutímann og fækka þar
með legudögum næst fram tals-
verður sparnaður.
Þessa fjölgun ferliverka,
læknismeðferð sem vinna má án
innlagnar á spítalann, segir Jó-
hannes mögulega meðal annars
vegna framfara á mörgum svið-
um læknisfræðinnar síðustu ár-
in;
- Þar má meðal annars nefna
ýmsar minni háttar skurðað-
gerðir sem nú fara fram án þess
að um stóra holskurði sé að
ræða sem krefjast nákvæms eft-
irlits og mikils búnaðar á spít-
ala. Þannig er til dæmis sums
staðar farið að gera gallblöðru-
aðgerðir án innlagnar en fyrir
aðeins fimm árum þurftu menn
að liggja inni í fimm eða sex
daga. Mörg þessara verka verða
þó vart unnin utan spítala vegna
tækja eða annarrar aðstöðu sem
menn fjárfesta ekki í á lækna-
stofum og svo auðvitað vegna
annars starfsfólks sem þarf að
koma við sögu og sjúkrahúsin
hafa yfir að ráða. Það þarf ekki
miklar reikningskúnstir til að
sjá að ferliverk eru örugglega
þjóðhagslega hagkvæm, séu
þau á annað borð möguleg af
læknisfræðilegum ástæðum, því
þá dettur upp fyrir það sem við
getum kallað hótelkostnað
spítalans, fæði og annar kostn-
aður sem fylgir því að vistast
innan veggja spítalans í nokkra
daga.
Jóhannes segir að umræðan
um ferliverk hafi hins vegar lit-
ast mjög af neikvæðum viðhorf-
um að undanförnu og stafi það
fyrst og fremst af misjöfnu áliti
manna, einkum lækna, á
greiðslufyrirkomulagi vegna
ferliverkanna. Sagði hann þetta
óæskilegt, upp kæmu andstæð
sjónarmið innan spítalans, bæði
milli lækna sem sinna mikið
ferliverkum og njóta þess í laun-
um og hinna sem ekki byggju
við það, svo og milli lækna og
annarra starfsstétta sem telja
einnig eðlilegt að þær séu á sams
konar greiðslukerfi vegna ferli-
verka.
- Læknar hafa alltaf haft
mismunandi aðstæður til að
sinna svona verkum og munu
alltaf hafa þar sem sérgreinarn-
ar eru svo ólíkar, þetta er hægt í
sumum greinum en öðrum alls
ekki. Þetta hefur komið mis-
jafnlega út, drýgt verulega tekj-
ur sumra læknahópa en ekki
annarra. Þessi andstæðu sjónar-
mið eða metingur og jafnvel
deilur hafa spillt að mínu viti
fyrir þróun. Við komumst hins
vegar ekki hjá því að vinna ferli-
verk því heilbrigðisþjónustan
annar ekki þeirri aukningu sem
dynur nú á henni vegna þess að
menn lifa lengur og vegna