Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1929, Side 25

Stefnir]
Rússneski bóndinn.
119
tei með því. Það er list, sem eng-
inn kann nema músjikkinn, að
treina sér ofurlítinn sykurmola
allan daginn. Með þessari næring
keldur svo rússneski bóndinn
starfskröftum. Jafnvel börn og
sjúklingar fá ekkert annað en
þetta sama.
Dauðinn er líka mikilvirkur í
Rússlandi. Því er engu skeytt,
hvort sá, sem veikur er, nær
heilsu eða deyr. Aldrei er lækn-
inga leitað. En hvernig helzt þá
kynstofninn ?
Hagskýrslur sýna, að Rússar
eru allra þjóða frjósamastir. Þjóð-
inni fjölgar meira en öðrum þjóð-
um, þó að þessi sægur falli í
valinn. Og einmitt af þessu stafar
þessi nafntogaða seigla þjóðar-
innar. Enginn kemst af barnsaldri
nema hann hafi hestheilsu að eðl-
isfari. Enginn nær fullorðinsárum
nema geta þolað raunir. Þetta skýr
ir kyngi og kraft þjóðarinnar. Þó
að alt sýnist hjálpast að til þess
að gera út af við kynstofninn,
magnast hann æ því meir og fer
sífelt vaxandi.
Rússneski bóndinn, einkum stór-
Rússar frá Vladimir, Jaroslav og
Síberíu, er svo tröllaukinn að
helzt mætti ætla, að hann væri
kominn beint frá einhverjum
frumöldum mannkynsins. En það
má "vara sig á honum. Hann er
snar í hugsun, og þegar hann er í
sínum hóp, er fjör hans svo mikið,
að helzt líkist Suðurlandabúum.
Mál hans er skrautlaust og einfalt,
Bciðofninn á bœndcibýlinu.
en oft og einatt óviðjafnanlega
kjarnyrt. Hann getur lýst málstað
sínum með fáeinum hæfnum setn-
ingum og komið mönnum til þess
að hlæja.
Alt það, sem hrærir sér í sál
rússnesku þjóðarinnar brýzt út í
þjóðlögunum. 1 þeim hefir rúss-