Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1929, Blaðsíða 60

.154
Skoðanakúgun.
[StefnLr
legri, að hún gerir menn að þræl-
um svo að segja án þess að þeir
viti, og heldur þeim þar í mjúkum
en óslítandi Gleipni.
Þetta er sú skoðanakúgun sem
óhjákvæmilega fer í kjölfar só-
síalismans ef hann nær fullum
tökum og „þjóðnýtir“ alt, tekur
ríkisrekstur á öllu. Því að þar
fylgja einnig með blöð, bækur og
hvað eina, sem haft er til þess að
hafa áhrif á skoðanir manna. Það
er „þjóðnýting“ á skoðunum, en
sú þjóðnýting þýðir ekkert ann-
að en það, að engar skoðanir
heyrast nema skoðanir valdhaf-
anna.
Valdið yfir fréttatækjunum og
„própaganda“-tækjunum er sterk-
asta vald nútímans. Því eru ná-
lega engin takmörk sett. Þeir fáu
menn, sem þeim tækjum ráða í
framtíðarríki sósíalista, verða
drottnarar, og um þau stendur
bardaginn eins og um hásætin á
•einveldistímunum.
Þetta er eitt hið skaðlegasta
við fullkominn ríkissósíalisma. —
Hann setur valdið yfir sálum
mannanna í hendur eins eða fárra
manna, hneppir þær í þrældóm
undir einn eða fáa galeiðuhöfð-
ingja.
Á stríðstímunum leyfðu menn
sér margt vegna yfirstandandi
neyðar. Þjóðirnar sættu sig við
alt, sem talið var sigurvænlegt.
Og þá tóku stjórnirnar þessi
fréttatæki í sínar hendur eftir því
sem hægt var, og héldu við stríðs-
æðinu. Var þó langt frá, að þetta
væri gert til fullnustu.
í síðasta hefti Stefnis var getið
um aðfarir Rivera við blöðin á
Spáni, og fascistar á Italíu láta
ekki heldur fólkið fá að heyra
nema það sem þeim þykir gott.
En dæmið er þó bezt að sækja
til þess eina lands, sem hefir hlot-
ið „blessun" sósíalismans í fullum
mæli. 1 Rússlandi hefir ráðstjórn-
in á sínu valdi öll fréttatæki, blöð,
bækur, kvikmyndir. Og reynslan
sýnir, að fyrir þessu ógurlega
valdi stendur alt varnar og hjálp-
arvana. Þar ræður nú fullkomin
skoðanakúgun. Stalín, einvalds-
herrann, hefir þetta vopn í hendi
sér, og í því liggur leyndardómur- ,
inn við vald hans.
Enginn maður í Rússlandi fær
að vita annað en það, sem Stalín
vill. Engar fréttir berast nema
þær, sem hann vill, og eins og
hann vill laga þær. Enginn fær
þar að heyra nema annan máls-
aðiljann. Þeir vita ekki betur þar,
en að bolsjevisminn sé sú eina