Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1929, Qupperneq 40

134
Karlar sem kunna það.
[Stefnir
„Nei, beinharðir peningar,"
sagði Dicker og skalf í honum
röddin.
Svo kom löng þögn.
„Þetta er ekki gaman“, sagði
Stoney. „Ef eg á að segja eins
og er, þá var eg forvitinn eftir
því, hvort þeir næðu í yður. Þessi
sem kallar sig bróður hertogans
.af Wye, er foringinn. Það er nátt-
úrlega enginn hertogi af Wye ti!
í veröldinni. Það þarf meira en
meðal þöngulhaus til þess að láta
ginnast af svona brelllu."
Gamli maðurinn hefir kannske
átt erfitt með að gleypa þennan
þöngulhaus, en hann þagði.
„Nú er ekkert annað fyrir yð-
ur að gera, herra Dicker, en herða
upp hugann, og bera tapið eins
og karlmanni sæmir.“
„Eg skal láta setja þá alla sam-
an í tugthúsið," hraut út úr Dick-
er. „Eg fer beina leið til lög-
reglunnar þegar skipið er komið
í höfn og ....“
Stoney hristi höfuðið. „Það er
ekki til neins að vera með svona
vitleysu,“ sagði hann. „Fyrst og
fremst yrðuð þér öllum að athlægi,
og svo mynduð þér ekki hafa nein-
ar sakir á þá. Látið mig þekkja
þessi mál.“
Svo leið drykklöng stund án
þess að nokkurt orð væri talað.
Eg þóttist sjá að eitthvað væri
að brjótast í Dicker, sem hann
vildi segja. Stoney sá það líka
en gætti þess að koma honum
ekki til hjálpar. Loks ræskti hann
sig.
„Hérna, Stoney minn!“ sagði
hann næstum því vingjarnlega.
„Ekki vilduð þér víst finna þá
í fjöru, þessa fugla?“
Stoney hristi höfuðið aftur.
„Það er nú hvorttveggja, að þeir
þekkja mig, og svo eruð þér sjálf-
ur búinn að vara þá og aðra við
mér.“
„En vinstri handar bragðið.. ?“
„Dugar ekkert,“ sagði Stoney.
„Nei, herra Dicker. Ekki einu
sinni fyrir yður sjálfan. Nafn
mitt er ,,bófi“ á þessu skipi, og
þér eruð sá frómi guðs maður,
sem hefir skírt mig.“
Gamli maðurinn valt til í stóln-
um í örvænting, og eg varð að
standa ofan á veiku tánni á mér
til þess að skella ekki upp úr. Svo
hallaði hann sér að Stoney og
sagði pukurslega:. „Hvað lengi er
maður að læra þetta vinstrihand-
ar bragð?“
Stoney sneri sér að honum, og
eg er nærri því viss um að hann
sá mig. En hann skifti sér ekkert
af því. Honum þótti aldrei neitt
að því að hafa áheyrendur.