Nýtt Helgafell - 01.12.1958, Síða 55

TVÖ BRÉF FRÁ BENEDIKT GRÖNDAL
141
maður geti miðað við þetta! Hefurðu nokk-
urntíma séð eða heyrt annað eins bull, Jón,
eins og það sem optast er í blöðunum —
hvurt sem það er Poesi eða Politík? Jeg segi
nei Jón.
Jeg ímynda mér annars að þér hálfleiðist
fyrir norðan, Jón, þú hefur þar víst engar
bækur nema þær sem þú átt sjálfur, en hér
eru þó alténd bókasöfnin og handritasöfnin,
þó að landsbókasafnið sé í rauninni einhver
sú óþarfasta stofnun hér á landi, því bæði
er allt í molum og ekkert fylgt tímanum
nema uppá slump, engin regla fyrir bóka-
kaupum, og svo er bókasafnið ekki notað
nema ef vera skyldi af einhverjum fáeinum
almúgamönnum sem þá lesa þar ekkert nema
íslenzkar sögur, allt annað er svo lítið að
ekkert kveður að því, þó einstöku góð bók
sé þar sem flækst hefur af hendingu inn fyrir
þínghússins heilögu vébönd en tveim þriðju
pörtum af bókasafninu held jeg mætti fleygja,
með fram af því hér er engin literær Interesse,
heldur lifa vorir landar á ideellum Saltfiski,
og búast við að jeta hann einnig í öðru lífi.
Jeg má til að skrifa þér sona Jón til þess
að „dreja“ þér dálítið í kríng, því ef jeg
ekki skrifaði si sona, þá mundir þú ekki
„dreja“ blaðinu heldur, og ekki hreifa hend-
urnar, en nú verður þú að setja handavöðv-
ana í meiri hreifingu lieldur en ef þú héldir
því alltaf í sömu stellingum, svo þú sérð að
þetta er eiginlega eptirlíking á gángi himin-
hnattanna, og það sem þyngdareðlið gerir
þar, nefnilega að láta þá snúast í kríng, það
gera hendurnar á þér við þetta blað, og sá
sem kemur höndunum á þér til þess að
fremja þennan hríngsnúning í líkingu við
himinhnettina, það er jeg. Nú er mér annars
ekki ljóst hvað jeg á að skrifa hér eða for-
telja þér. Hér er ekkert gefið út af viti, mér
vitanlega, jeg hef sagt mig úr Bókmennta-
félaginu, því jeg hef ekkert þar að gera, og
bæði er Bmfélagið nú á hausnum, og svo
gefur það enga ærlega bók út, en hættir við
allt, tímaritið á að mínka, og biblíuljóðin
liggja eða grúfa vfir félaginu eins og sand-
poki — jeg vil heldur ekkert eiga við Dr.
B.M. Ólsen, og jeg get eins verið sjálfur mitt
félag og verið einn eins og eg alltaf hef verið.
Nú er þessi ferhyrningur búinn, og innihald
hans er 1 um hríngsnúning, og 2 um eymdar-
skap Bókmentafélagsins, altso hérumbil sama
Resultat sem ræður á alþíngi.
Um ýmislegt til að mynda Simba. Simbi
er nú orðinn svo meyr af Bacchusi að hann
getur ekki aðstaðið lengur, en ráfar sem
Idíot á götunum, þó fullur þegar unnt er,
og nú er liðin sú gullna tíð, þegar Simbi
lagðist endilangur fyrir dyrnar hjá lands-
höfðingja, en Magnús varð að láta sækja tvo
kalla til að bera hann burtu, svo brandskatt-
ar hann biskupinn og bullar við landfóget-
ann, því Simbi er Gentlemaður og heldur sig
ekki nema á hærri stöðum, en það er náttúr-
lega ekki nema skrokkurinn, því sálin flýgur
í kríng út um allt og dumpar líklega seinast
niður í þá eldgömlu bókþrykkjarapressu Ein-
ars Þórðarsonar, sem stendur hjá Birni meðal
annara kjörgripa sem Björn hefur erft eptir
Einar, og leiðinlegt er að þú skulir ekki gefa
út að nýju prentsöguna þína, því þá gætirðu
jnintað hana með þessum historíum um þann
frægasta prentara sem hefur verið á íslandi,
fyrrum Góðtemplara ásamt Ilalldóri Guð-
mundssyni og Kristjáni Þorgrímssyni, en
þrenningin fór í hundana á ekta Góðtemplara-
vísu. Þessi kapítuli varð þá ekki um „ýmis-
legt“, því Simbi hefur orðið einn um hituna
sem von er, því hann er einhver sú merki-
legasta persóna hér um slóðir, imponerar öll-
um og kúgar yfirvöldin, svo þau hafa ekkert
við honum, allt saman fvrir Bacchusar krapt,
og þetta getur enginn Góðtemplari leikið ept-
ir, heldur pukra þeir innan fjögra veggja með
gullkragana eins og Fastelavnsstrákar, sem
þó eru það þeim fremri, að þeir geta komið
útá göturnar með Ilúmbúgið.