Félagsbréf - 01.07.1957, Blaðsíða 28
26
FELAGSBREF
miklu af því, sem hann hafði lært á Hjalla, jafnvel svo, að því
var líkast, sem hefði hann alizt upp í Reykjavík frá blautu
barnsbeini. Hann nefndi lambið hund og köttinn hest og gerði
hvorki greinarmun á báti og skipi né sjó og vatni.
Afi tók hann á kné sér og kenndi honum með stakri þolin-
mæði hin réttu nöfn, en Hvatur sagði afa rugla saman heitum
og kalla hestinn sitt á hvað, hest í dag og hross í gær, tryppi
einn daginn og hryssu annan, stundum meri og stundum fola,
jafnvel ætti hann það til að koma með jafn fráleit nöfn og vekr-
ingur, klár eða reiðskjóti, að maður tali ekki um jálk og bykkju.
Þegar Sighvatur heyrði sonarson sinn og nafna þylja alla þessa
romsu, brást hann glaður við. Það barn var ekki í hættu statt,
sem kunni tíu eða tólf nöfn á hesti; hitt var svo ekki nema
verk tímans að kenna því að nota þau.
Það sem afa var þó mest í mun, var að kenna þessum hjart-
ans einfeldningi að skilja lífið, að kenna þessum sakleysingja,
sem alltaf var barmafullur af undrun, að finna samhengið í
öllu, að sjá hvernig lífið rann eins og blóð í æð. Til þess kunni
afi ótal ráð, og fór sínar götur í því sem öðru.
Dag einn kom faðir Hvats með jarðyrkjuvél til þess að plægja
garða föður síns, og var það í fyrsta sinn, sem Sighvatur stakk
þá ekki upp sjálfur. Um hádegisbil var hann búinn að pæla
garðana, og fór þá í að róta upp þýfi fyrir vestan rétt. Hvatur
var með föður sínum allan morguninn, og eftir hádegið settust
þeir afi og hann undir réttarvegg og horfðu á plæginguna. Þá
sagði Hvatur ofurhægt og vandaði sig:
Ætlarðu að hafa garð hérna, afi?
Nei, sagði afi.
Tún?
Já.
Eftir stundarkorn hélt afi áfram:
Pabbi þinn er að búa til kjöt.
Kjöt? spurði Hvatur, hvernig kjöt?
Bara kjöt, sagði afi, kjöt til að borða, kindakjöt og nauta-
kjöt og kálfakjöt.
Hvar er kjötið? spurði Hvatur, ég sé ekkert kjöt.