Félagsbréf - 01.07.1957, Blaðsíða 41

FELAGSBREF
39
að heimsækja Ingilín. En þetta kvöld var einmanaleikinn svo
sár, að ég sniðgekk allar staðreyndir.
Það kvöldaði æ meir og loks heyrði ég að fárið var að kalla
á mig heiman frá bænum. En ég fleygði mér niður í lyngið og
lét ekki á mér kræla. Telpan settist þar einnig allmiklu nær
mér en hún var vön. Við horfðumst í augu þarna í friðsælli
kvöldkyrrðinni. Það var sælt, alveg ógleymanlegt og þó engin
leið að lýsa því.
Heimilisfólkið á Þverfelli var allt farið að leita mín, með
hrópum og köllum, en ég var sem í leiðslu og gat ekki anzað,
þótt ég hefði óskað þess, sem ekki var. — Er liðið var fram
að miðnætti, fannst ég þarna steinsofandi. Var mér þá horfin
öll sorg og einmanakennd. En vinstúlkuna mína kyrrlátu sá
ég sjaldnar eftir þetta.
Frændi minn, sem var með í leitinni, hefur sagt mér, að stað-
urínn, þar sem ég fannst, heiti Álfaklettar. Amma varaði mig
við þeim, bæði fyrr og síðar, en sjálf sá hún þar aldrei neitt.
Ingilín var miklu líkari mannabörnum í látbragði og fasi.
Hún var oftast glaðleg og brosti oft til mín, — en aldrei að
mér, þótt ég dytti og kútveltist um þúfur, sem ég sá ekki, þegar
ég var að hlaupa á eftir henni. Aidrei leit ég hana dapra, en
talsvert alvarleg gat hún orðið stundum, einkum ef ég reyndi
að ná taki á henni, — það var eins og að grípa í ljósgeisla, líkami
hennar virtist ekki þéttari en loftið. En henni var lítið gefið um
tilraunir mínar að snerta hana, og hafa þær ef til vill valdið
henni óþægindum. Sjaldan kom hún af sjálfsdáðum það nærri
mér að ég næði til hennar.
Oft sá ég varir hennar bærast, en 'heyrði aldrei svo mikið
sem óm af tali. Ekki virtist hún heldur heyra til mín eða skilja
það sem ég sagði, en oft horfði hún á varir mér, þegar ég var
að reyna að tala við hana.
Ég minnist þriggja sumra af vináttu okkar, en síðar var sem
einhver tregða kæmi á sambandið. Ekki man ég til þess að ég sæi
nokkru sinni Huldufólk á vetrum og aldrei kom það inn í bú-
staði okkar, vildi auðsjáanlega helzt ekki nálgast þá. Þegar kom
fram á sjöunda æviár mitt, eignaðist ég mennska leikbræður frá