Félagsbréf - 01.07.1957, Qupperneq 110

108
FÉLAGSBRÉF
deildarhringurinn er í fyrstu nokkuð þröngur, en víkkar síðan
smám saman, en nær þó næsta lítið út fyrir Breiðabólsstaðar-
bæina þrjá, en af þeim og þó einkum Hala fáum við ýtarlega
lýsingu, meðal annars ágæta lýsingu á húsakynnum. Bókin er
yfirleitt skemmtileg, en nokkuð langdregin á köflum, einkum
er líður á bókina.
Ýmsir kaflarnir eru ágætir og vil ég þar aðeins nefna kaflana
um mælingarnar, veikindi og dauða Jarps og sveltin. Nokkuð
virðist mér penni Þórbergs hafi slævzt upp á síðkastið, hvort
sem það stafar af aldrinum eða því, að viðfangsefnin gefa ekki
tilefni til slíkra tilþrifa sem oft áður, en allt um það er góður
fengur að þessari bók hans.
<SSIE1&>
UM UNGU SKÁLDIN 1 SVÍÞJÓÐ
Bókmenntir þeirra ungu eru allt of vingjamlegar og meinlausar. Ungu
rithöfundamir skrifa venjulega sériega vel, þeir eru bráðþroska og stíl-
leiknir, ná þeirri leikni ef til vill fyrr en nokkur skáldakynslóð á undan
þeim, en þeir eru allt of þægir. Þeir angra valdhafana næstum aldrei. Mér
finnst, að rithöfundar eigi að vera árásagjarnir — að minnsta kosti í æsku.
Seinna er nægur tími til að slíðra sverðin. Sjálfur hef ég orðið allt of mein-
laus með aldrinum. Það viðurkenni ég fúsiega, þó að fólk virðist álíta hið
gagnstæða, af óskiljanlegum ástæðum. Gagnrýnandi einn kallaði mig fyrir
nokkrum ámm sænskan meistara í listinni að koma sér illa. Af því varð
ég stoltur. Þetta var hið mesta hól, sem hann gat sagt, þó að það væri ekki
hugsað þannig.
Vilhelm Moberg í viðtali við Kulturkontakt, tímarit
Frjálsrar menningar í Svíþjóð.