Félagsbréf - 01.07.1957, Blaðsíða 77
FÉLAGSBRÉP
75
hans er ekki uppgerð: þess vegna hefur flestum eftirapendum
hans mistekizt svo hraparlega.
Davies lagði fyrir sig hvað sem var. Hann flakkaði um allt
England og gervalla Norður-Ameríku, missti hægra fótinn und-
ir járnbrautarlest í Kanada, en söng lofsöngva sína til lífsins
fram á síðustu stund.
* *
*
Náskyldur Davies, en mun
meiri „hugsuður" er Wcdter De
la Mare (f. 1873). Hann lifir
einkum í heimi bernskunnar og
yrkir um töfra hennar, ævin-
týrin, draumana, vonimar.
Hann hefur einkennilegt vald
á tungunni, og allt, sem hann
snertir, magnast töfrum hans.
Ljóð hans eru mörg á mörkum
vöku og draums; yfir þeim er
annarlegur, fjarrænn blær.
Hann hefur fremur nokkru nú-
lifandi ljóðskáldi kannað heima
draumanna og undirvitundar-
innar, seitt fram dularmátt
þagnarinnar og næturinnar. Ljóð hans minna oft á angurværa
tónlist.
En De la Mare er jafnframt djúpur hugsuður og veltir fyrir
sér gátum lífsins, sambandinu milli veruleika og tálsýna, sann-
leika og blekkingar. Hann hefur oft krufið þessi mál í ljóðum
sínum, en minnisstæðust verða manni ljóðin, sem koma frá
hans eigin óháða heimi, eins og sendiboðar frá öðrum hnöttum.
Skáldsögur hans, „Henry Brocken“ (1904) og „Memoirs of
« Midget“ (1921), þykja meðal beztu heimspekilegra skáldsagna,
sem ritaðar hafa verið.
Walter De la Mare.