Félagsbréf - 01.07.1957, Qupperneq 119

FELAGSBREF
117
eins að vera leikbrúða stjórnmálamannanna, ákveður að gerast
raunverulegur konungur, og liggur við sjálft að það valdi bylt-
ingu. Hann heldur eina heljarmikla krýningarræðu, sem skýtur
þingheimi skelk í bringu fyrir sakir bersögli og heiðarleika, en
svo missir Pippin niðrum sig alltof stórar konungsbrækurnar,
þegar hann stígur úr stólnum. Þingheimur er sleginn óstýri-
legum hlátri. Byltingu er afstýrt. Framtíð Frakklands er borgið.
Pippin fer aftur heim til sín að horfa í stjörnukíkinn.
Að mínum dómi hefur Steinbeck ekki vaxið af þessu verki,
enda þótt margt sé þar bráðskemmtilega sagt og bókin sé nú
metsölubók um allar jarðir.

Maður háttsettur í kommúnistaflokknum talaði á fundi hjá járnbrautar-
verkamönnum í einu sovétlýðveldanna. Einn áheyrenda, Ivanóv að nafni,
greip fram í og spurði: „Hvernig stendur á því, að landbúnaðarland, eins
og okkar, verður að flytja inn egg, flesk, smjör og mjólk frá öðrum löndum.
„Þetta er mjög athyglisverð spurning", sagði ræðumaður. „Við skulum
athuga hana á næsta fundi“.
Á næsta fundi minntist annar verkamaður spurningarinnar og sagði:
,,Eg óska ekki að spyrja neins um neyzluvörustofnanir ríkisins, en lang-
aði aðeins til að spyrja: „Hvað er orðið af félaga ívanóv?“