Félagsbréf - 01.07.1957, Side 29

PÉLAGSBRÉP
27
Jæja, sagði afi, svo þagnaði hann eins og ekki þyrfti meira
um það að ræða, málið væri svo auðskilið. En drengurinn þekkti
afa sinn og beið rólegur eftir skýringunni.
Og svo er pabbi þinn líka að búa til mjólk.
Þá hló Hvatur, sem vonlegt var.
Búa til mjólk, sagði hann, nei, afi minn, það þarf ekki að
búa til mjólk, hún kemur úr kúnum.
En það þarf að búa til kýrnar.
Eru kýr búnar til? spurði Hvatur, úr hverju?
Úr kjöti.
Og á bara að taka kjötbita og búa til kú úr honum? spurði
Hvatur. Eins og þegar snjókerling er búin til?
Þetta voru nú meiri undrin.
Nei, sagði afi með hægð, það er ekki hægt. Fyrst verður að
búa til kjötið.
Þess þarf ekki, sagði Hvatur, það fæst nóg af kjöti í búðun-
um í Reykjavík. Ég hef séð það.
Þú ert nú meira flónið, sagði afi. Nei, kjötið í búðinni, það
er búið að vera kýr og getur aldeilis ekki orðið það aftur. Hins-
vegar getur það kjöt orðið maður, en það er önnur saga. Nei,
kjötið búum við til úr grasi.
Úr grasi? sagði Hvatur, líka hangikjöt.
Já, sagði afi, líka hangikjöt. Sjáðu nú til. Pabbi þinn er að
plægja þýfið, og að því loknu sái ég grasfræi í flagið. Þannig
búum við til gras. Svo læt ég kýrnar éta grasið og breyta því
í mjólk. Lömbin fá að bíta grasið eins og þau vilja, þau stækka
af því, og þannig myndast kjöt. Það er um að gera að þau borði
sem mest, því þá leggja þau sig vel í haust. Ég breyti líka heil-
miklu af haglendinu hérna uppi á Stapa í kjöt með því að beita
það. Þarna sérðu, að það er ekki svo vitlaust hjá afa gamla að
pabbi þinn sé að búa til kjöt og mjólk með vélinni að tarna.
Þetta voru mikil undur, en síðla dags varð Hvatur enn fróð-
ari. Þá hafði amma rakað yfir garðinn og sléttað, og afi tók
lítinn poka úr hirzlu sinni og gekk út.