Sveitarstjórnarmál - 01.02.1988, Qupperneq 54

HEILBRIGÐISMÁL
Borgarspítalinn í Reykjavík.
Ljósm. Guðlaugur Tryggvi Karlsson.
hjúkrunarfræðingar spurðir, hver væri að þeirra mati
aðalástæðan fyrir skorti á hjúkrunarfræðingum tii
starfa. Kom þá í ljós, að 41% töldu ástæðuna of lág
laun, 22% kenndu um óreglulegum vinnutíma, 15%,
að vinnan samræmdist illa heimilisstörfum, 9%
tiltóku vinnuálag og 9% skort á barnagæzlu. Símon
Steingrímsson, fv. framkvæmdastjóri tæknisviðs
Ríkisspítala, gerði árið 1985 spá um þörf á
hjúkrunarfræðingum. Forsendur spárinnar voru
eftirfarandi: Fjöldi starfandi hjúkrunarfræðinga væri
15oo, 15% kæmu ekki til starfa, lo% færu úr landi,
allir myndu hætta 65 ára, vöntun í stöður 15% og
aukning á stöðum 2% á ári. Samkvæmt þessari spá
myndu útskrifast 60 hjúkrunarfræðingar 1987.
Hefðu því verið starfandi á sl. ári 1688
hjúkrunarfræðingar; þörf væri hins vegar fyrir 1857
og vöntun því 169. Á sama hátt yrði skorturinn á
árinu 1988 187 og vorið 1989 201. í spá sinni gerir
hann ráð fyrir, að á árinu 1990 útskrifist 100
hjúkrunarfræðingar, og að þá lækki talan niður í 176,
en það verði ekki fyrr en árið 1995, sem skorturinn
er kominn niður fyrir 100 hjúkrunarfræðinga. Við
horfum því fram til þess, að skortur á
hjúkrunarfræðingum verður áfram og á eftir að
verða vandamál á næstu árum.
Það er ekki aðeins á þessu sviði, sem skorturinn
er. Á síðasta ári varð þannig í vaxandi
mæli vart við skort á ýmsum öðrum sérmenntuðum
starfsmönnum. Má þar nefna meinatækna og
röntgentækna. Svo virðist vera, að aðsókn að
Tækniskóla íslands í þessar námsgreinar fari sífellt
minnkandi, og stefnir því í algjört óefni.
Lokaorð
Eins og að framan segir, eru 25 ár ekki langur tími
í sögu sjúkrahúsa. Miklar framfarir hafa orðið í
heilbrigðismálum íslendinga á þessum
aldarfjórðungi, sem liðinn er frá stofnun
sambandsins. Pjónusta sjúkrahúsanna er mikil að
gæðum, og þau hafa á að skipa hæfu starfsfólki.
Hér að framan hefur verið tæpt á ýmsu, sem verið
hefur til umfjöllunar á vettvangi Landssambands
sjúkrahúsa. Sveitarstjórnarmenn hafa ávallt látið
málefni sjúkrahúsa til sín taka, og verður vonandi
framhald þar á, þó að ýmsar blikur séu á lofti, ef
hugmyndir um yfirtöku ríkisins verða samþykktar.
Það er ekki síður þörf fyrir þessi samtök nú en þegar
þau voru stofnuð, þótt áherzlurnar séu aðrar en í
byrjun sjöunda áratugarins. Ég er þess fullviss, að
Landssamband sjúkrahúsa á eftir að starfa vel og
lengi. Það þarf að eflast, og það gerist, ef eigendur
sjúkrahúsanna eru virkir í störfum þess og standa
vörð um hagsmuni sjúkrahúsanna. Aðalfundur
sambandsins, sem haldinn var sl. sumar á ísafirði,
bar styrk samtakanna ótvírætt vitni, og þar
myndaðist sterk samstaða um málefni
sjúkrahúsanna.
48 SVEITARSTJÓRNARMÁL