Stígandi - 01.10.1944, Side 54

STÍGANDI
HELGI VALTÝSSON:
HIÐ GULLNA RYK
ENDURMINNINGANNA
Draumur minn hafði varað aðeins örstutta stund, en þó numið
óra-víðáttur himins og jarðar. Ég glaðvaknaði í einu vetfangi.
Sál mín var hljómandi harpa með hundrað strengja mál. Og
skammdegisnóttin var geislamerluð umhverfis mig og þrungin
dulmögnuðum unaði.
En tunga mín var þögul og hljóð. Hún á engin orð yfir dýrð
þá og dásemdir, sem tengja saman liið eilífa líf himins og jarðar.
Svo tómt getur orðið eftir þann, sem heitt hefir verið unnað,
að öll tilvera vor og skynheimur liverfi í hið víðfeðma djúp
auðnarinnar, og myrkur saknaðarins grúfi ægi-þungt og órofa yfir
djúpunum.
En andi guðs svífur einnig yfir svartahafi sorgarinnar. Og sjá:
Það verður ljós. Bros guðs breiðist yfir víðgelmi einmanaleikans
og tendrar hin björtu blys dýrðar sinnar og kærleika í niðamyrkri
mannssálarinnar. Og geislar þeirra og logaskær Ijómi smjúga
gegnum hverja minnstu ögn jarðneskrar tilveru, svo að sjálft
moldarundrið glitrar og grær. Og augu vor verða skyggn og
skynja hina eilífu verund lífsins.
Slík ævintýr gerast öðru hVoru umhverfis oss. En vér sjáum
þau sjaldan. Augu vor eru sljó í forsælu jarðar. Og dýrð liimn-
anna er þeim hulin. En í draumum vorum verða þau skyggn. Þá
sjáum vér himnana opnast og dýrð drottins drjúpa sem gullið
regn til jarðar og streyma um lífsins æðar allar. Og sál vor breiðir
út blöð sín og hlær og skelfur í yndisþrungnum unaði við frjó-
magni hins gullna regns í sólbláma-brosi sumarhimins guðs
dýrðar.
Og sjá: Allt er orðið nýtt. Nýr himinn og ný jörð. Sál vor lítur
nýjum sjónunr yfir haf og hauður. Og lífið allt fær nýtt viðhorf
og merkingu.