Stígandi - 01.01.1945, Blaðsíða 65
STÍGANDI
KNÝIÐ Á —!
55
„Flónsyrða kerskni, fjas og mas,
fáráðlings nesjamanns glasaþras,
rasbögufleipur og gapuxageip!"
gullu þeim orð í munn.
Næst bar ég þeim vitsins veig í skál.
Vitringum geðjast kjarnyrt mál,
taldi ég visst og lék af list
að lithvörfum orðsnilldar.
„Þetta' er svo myrkt og moðhauslegt,
mashyggju-flækt og snoðhauslegt,
málbjörgum hrönglað andlaust öngl,"
óskeikull dómur var.
— Svo brugðust mér vonir. En þrá er þrá,
af þráa ég vildi' ekki undan slá,
sótti því á og brandi brá
og bitur ljóðin kvað.
Eg orti níð um alla og allt,
þá opnuðust dyr og lof varð falt,
menn augum fjálgum skutu í skjálg:
„Skáld fer þar í hlað!"
Eg hugmyndum stal úr einni átt
úr annarri háttum, lék mér dátt
á erlendra vængjum, orðstírssæng
uppreidd mér þegar var,
tekinn að borði með Tómasi,
talinn jafnvígur Magnúsi,
úthlutað fé úr A og B,
eins og mér líka bar!