Stígandi - 01.01.1945, Blaðsíða 70

60
BARNSSKÍRN í GERÐI
STÍGANDI
anía vildi lielzt flytja hana með sér. Hún spurði Guðmund, hvort
nokkur kaffivél væri til í Gerði. Því svaraði liann neitandi. En
kaffivél hafði hann kynnzt, þegar liann fyrir nokkrum árum lá í
tjaldi við vegavinnu, og vissi, að þær voru mesta þing. Það varð
því að ráði, að kaffivélin yrði tekin, þegar hann færi með ullina.
Svo var lagt af stað. Stefanía reið á folaldshryssunni, og voru
pokarnir með farangri þeirra mæðgna bundnir saman og settir
aftan við söðulinn. Guðmundur reið á Skjóna og reiddi Ellu á
hnakknefinu. Lýsing teymdi hann með trússunum. Ferðin sóttist
fremur seint, en slysalaust. Folaldið gerði smá-útúrdúra og tafði
fyrir. Á einum bæ á leiðinni komu þau við til að hvíla sig og hest-
ana og fá sér kaffi. Það var því komið frani yfir háttatíma, þegar
þau náðu heim að Gerði.
Ólöf gamla fór á fætur til að taka á móti gestunum og þótti
Guðmundur koma færandi liendi í búið.
Það fyrsta, sem Stefanía tók sér fyrir hendur í Gerði, var að gera
lireint. Það var nú ekki tiltökumál, þó að hún gerði hreina bað-
stofuna, því að það hafði Ólöf alltaf látið kaupakonurnar gera,
síðan hún hætti að gera það sjálf. En Stefanía hætti ekki hrein-
gerningunni fyrr en hún hafði sandþvegið hverja fjöl í bænum og
allar kirnur og klápa. Ólöfu var farið að þykja nóg um. Það var
ekki trútt um, að það fylgdi nokkuð mikill pilsaþytur allri þessari
lireingerningu. Og það var sama, hvað Stefanía gerði, það gekk
allt rösklega. Ólöf hafði aldrei liaft eins duglega og ósérhlífna
kaupakonu. Hún rakaði að mestu eftir þeim Guðmundi og Stjána,
og ekki taldi iiún eftir sér að taka vik í bænum á sunnudögum og
þegar lnin kom inn frá hrífunni á kvöldin. Ólöf bað hana að vera
hjá sér í slátrinu um haustið, og Stefanía lofaði því.
En svo leið sláturtíðin og það bar ekkert á, að Stefanía byggist
til brottferðar. Þvert á móti. Nú tók hún við eldhúsverkunum,
svona þegjandi, en Ólöf settist inn á rúm sitt við tóskap.
Svo leið frarn að jólum. Ólöfu var farið að gruna margt um
veru Stefaníu, en spurði einskis, þakkaði aðeins sínum sæla fyrir,
að hún var kyrr.
Rétt fyrir jólin fór Guðmundur í kaupstað og gisti í bakaleið-
inni lijá prestinum.
Á annan í jólum bjuggu þau sig svo til kirkjuferðar, Guðmund-
ur og Stefanía. Áður en þau fóru af stað, sögðu þau Ólöfu, að þau
ætluðu að láta gefa sig saman eftir messu. Það var svo sem ekki
liætt við, að Ólöf hefði á móti þessum ráðahag, en verst þótti