Stígandi - 01.04.1945, Side 37

STÍGANDI
VEÐMÁLIÐ
1S1
Þetta er alveg satt.
Hún sagði mér einnig, að það væri búið að segja þér upp at-
vinnunni.
Það er líka satt.
Sérðu ekki eftir því, að þú fórst ekki strax að mínum ráðum?
Nei, Jói. En vissulega er þetta mér erfiðara en ég hélt það
mundi verða. En ég sé ekki eftir neinu.
Hvernig á að skilja það? Sérðu ekki eftir atvinnunni? Sérðu
ekki eftir kærustunni?
Eg get hvorki svarað þessu játandi eða neitandi, Jói. Vissulega
kernur það mér illa að missa atvinnuna, en ég hvorki gæti eða
vildi taka nokkuð aftur af því, sem ég sagði og var þess valdandi,
að mér var sagt upp. Þú veizt eins vel og ég, að húsbóndi minn
er bæði hrokagikkur og fífl. Eg sagði aldrei annað eða meira en
sannleikann, og hann get ég ekki tekið aftur.
Það er að vísu ekkert auðvelt með atvinnu núna, sagði ég, en at-
vinnu hlýturðu að geta fengið fljótlega, svo að þann skaða er
hægt að bæta. En þú verður að gera þér það ljóst, að þú getur
ekki haldið áfram uppteknum hætti.
Eg verð að halda áfram, sagði Níels með þeirri þrákelkni í
röddinni, sem ég þekkti allt of vel. Eg er búinn að ganga í gegnum
svo mikið undanfarna daga og ég er búinn að segja sannleikann
svo óteljandi mörgum, sem ekkert vilja með hann hafa, að ég get
ekki snúið við nema gera mig að athlægi. Með því væri allt eyði-
lagt, sem ég er búinn að leggja í sölurnar. Með því mundi ég ekki
lieldur vinna neitt af því, sem ég er búinn að tapa. Eg verð því
að halda áfranr í þeirri von, að einhverjir verði til þess að koma
auga á gildi sannleikans.
En Jakobína, sagði ég ráðalaus. Hún tekur þetta nærri sér, og
ég veit, að þú elskar hana. Ef þú segðir henni, að þetta hefði að-
eins verið heimskulegt veðmál okkar á milli, og þú vildir gera
allt, sem í þínu valdi stæði til þess að bæta fyrir það, sem orðið er,
mundi þá ekki allt geta orðið eins og það var áður? Eg veit, að
svo mundi verða af hennar liálfu.
Það er of seint nú, Jói.
Betra er seint en aldrei, sagði ég. Ef þú vilt, skal ég tala við
liana og skýra þetta fyrir henni.
Gerðu það ekki, Jói. Það er bezt að láta sitja við það, sem
komið er.
9'