Læknablaðið - 15.05.2004, Qupperneq 56

UMRÆÐA & FRÉTTIR / FORMANNAFUNDUR LÍ
Formannafundur Læknafélags íslands
Hagdeild, öryggismál og sumarþing til
umræðu í bjarma af blómlegum rekstri
Þröstur
Haraldsson
Formannafundur Læknafélags Islands var haldinn
að vanda í vikunni eftir páska. A þessum fundi var
gerð sú breyting á forminu að í stað þess að formenn
allra nefnda og félaga flyttu skýrslu um starfið á árinu
flutti formaðurinn skýrslu sem og talsmenn helstu
nefnda og stjórna. Öðrum var gefið færi á að greina
frá því helsta sem væri að gerast og notfærðu fáir sér
það.
Reyndar hófst fundurinn á því að Þorkell Bjarna-
son formaður stjórnar Lífeyrissjóðs lækna gerði grein
fyrir starfsemi sjóðsins á árinu. Þar kom fram að hag-
ur sjóðsins batnaði verulega á árinu 2003 sem reynd-
ist vera næstbesta ár í sögu sjóðsins þegar litið er á
ávöxtun eignanna. Hún var 13 af hundraði á árinu en
næstu þrjú ár á undan hafði verið neikvæð ávöxtun.
Þessum umsnúningi olli einkum hækkun á verði ís-
lenskra hlutabréfa sem varð veruleg á árinu. Hrein
eign sjóðsins var orðin 16,6 milljarðar króna í mars-
mánuði.
Þótt fundarmenn gleddust yfir þessum góðu frétt-
um spunnust mestu umræðurnar um þær hugmyndir
sem nú eru uppi um að sameina Lífeyrissjóð lækna
Elínborg leiðtogi heimilislœkna er hér í miðri sögu sem
Hulda ritari stjórnar LÍ fylgist með afathygli.
Almenna lífeyrissjóðnum. Á fundinum lá fram úttekt
á slíkri sameiningu en hún er til umfjöllunar hjá stjórn-
um beggja sjóða. Á ársfundi Lífeyrissjóðs lækna sem
haldinn var eftir að Læknablaðið fór í prentun stóð til
að ræða þessi mál enn frekar og verða þeim umræð-
um gerð skil í júníhefti blaðsins.
Tillögur nefndar um öryggismál sjúklinga
1. Gera þarf framvirka rannsókn á umfangi og alvarleika mis-
taka í íslensku heilbrigðiskerfi. Að þessari rannsókn þurfa
að koma þær stofnanir og fyrirtæki sem veita læknisþjón-
ustu en auk þess er eðlilegt að Læknafélag íslands og hugs-
anlega fleiri verði aðilar á einn eða annan hátt að þeirri
rannsókn. I framhaldi af slíkri rannsókn þarf að bregðast
við þeim ábendingum sem rannsóknin leiðir af sér og yrði
það hlutverk viðkomandi stofnana og heilbrigðisyfirvalda.
2. Koma þarf á skráningarkerfi innan allra heilbrigðisstofn-
ana, opinberra sem einkarekinna. Mikilvægt er að það
verði uppbyggt á sama hátt alls staðar svo auðvelt verði að
fá sambærilega mynd af ástandinu á hverjum tíma. Það er
álitamál hvort búa eigi til eitt kerfi fyrir alla (miðlægan
gagnagrunn) og þarf það að ræðast frekar. Full trygging
verði þó á nafnleynd hvernig sem kerfin verða uppbyggð
að öðru leyti.
3. Vinna þarf að hugarfarsbreytingu þar sem gengið verði út
frá því að mistökin séu fremur kerfislæg en persónuleg og
brugðist við í samræmi við það. Á sama tíma verði viðhald-
ið þeim farvegi sem Landlæknisembættið hefur fyrir kvart-
anir vegna alls sem misfarist getur svo sem verið hefur.
4. Koma þarf upp virku samstarfi milli þeirra sem málið varð-
ar. Ekki er rétt á þessu stigi að ákveða hvernig því skal hátt-
að en lagt til að haldið verði málþing með þátttöku LÍ, FÍH,
sjúklingasamtökum og hugsanlega öðrum. Á því málþingi
verði málefnið reifað og kannað hver er hugur aðila til
frekara samstarfs. Hugsanlega rná koma á formlegu sam-
starfi eins og er í Danmörku þar sem samtök um öryggis-
mál hafa verið stofnuð.
5. Læknanemar þurfa að fá undirbúning undir það að takast á
við aðstæður þar sem óhapp hefur orðið og þeir eru aðilar
málsins á einhvern hátt. Eðlilegt er að þetta sé gert innan
kennslu um samskipti læknis og sjúklings.
6. Sérgreinafélög þurfa að taka upp umræðu um öryggi sjúk-
linga sem miðast við eðli þeirra sérgreina.
7. Læknar sem eru aðilar að óhappi verða að fá tilhlýðilegan
stuðning. Best er ef komið er á skipulegri, fordómalausri
skoðun á öllum óhöppum innan viðkomandi deildar.
Jón Snædal
Elínborg Bárðardóttir
Páll H. Möller
420 Læknablaðið 2004/90